εκείνη τη μέρα κανείς δεν έμαθε τι έγιναν τα διγενάκια
τα πατζούρια τους μείναν όλη μέρα
κλειστά
και τα κινητά τους το ίδιο
και κανείς δεν άνοιξε όσο κι αν χτυπούσε το κουδούνι
απ'έξω

μέσα
πιο μέσα δεν κουνιόταν φύλλο
στον εγκέφαλό μου
δεν έπεφτε καρφίτσα
πυκνός σαν τσιμέντο
δεν τον διαπερνούσε τίποτα
δηλαδή

καθήσαμε στο μπαλκόνι και κοιτούσαμε κάτω στο δρόμο
πετάγαμε τσόφλια στους περαστικούς
και τα μάτια μας δεν θυμόντουσαν
να ανοιγοκλείσουν

δεν άκουσα τίποτα θα έλεγα αν με ρωτούσαν

οι κουρτίνες ήταν κλειστές-δεν τις διαπερνούσε τίποτα
κλειστές
όλες
οι κουρτίνες
όλες
και στα παράθυρα που δεν είχαμε
κρεμάσαμε σεντόνια

οι τέντες ήταν πάντα κατεβασμένες
δεν παρατήρησα καμία περίεργη δραστηριότητα

βέβαια,εμένα μου χε πει το προηγούμενο βράδυ
πως όλα τρέχανε πολύ γρήγορα για τα γούστα της
για τα γούστα της είπε

εμένα πάλι μου είπε
πως μετά που ξύπνησε
νόμιζε πως ήταν ήδη Κυριακή

εμένα δεν μου πε τίποτα εκείνη τη μέρα
μου στειλε μόνο στο τέλος της
σήμερα δεν μ'αγαπάς γιατί δεν υπάρχω
στο τέλος ποιανής;
δεν ξέρω,δεν είπε τίποτα
κι εσύ τι έκανες;
γέλασα
ναι γέλασα εντάξει;
γελάω μαζί της συχνά
κι αυτή το ίδιο νομίζω
γελάει κι αυτή μαζί της όπως γελάει και μαζί μου.
γιατί γελάει μαζί μου συχνά.

εμένα η δικιά μου δεν γελάει ποτέ.
είναι πάντα σοβαρή.
γελάει σοβαρά.

όπως και να χει
την άλλη μέρα το πρωί
τα μαλλιά της μίας είχαν γίνει γκρί
και της άλλης λιλά

και τα σόγια που τους άνοικε ένα εξοχικό

γίναν οικογένειες που τους άνοικε ένα αυτοκίνητο

που γίναν άτομα που τους άνοικε ένας υπολογιστής

το διαδίκτυο είναι μια άλλη πραγματικότητα παράλληλη με την πραγματικότητα οφ λαιν

ο καθένας μπορεί να τριγυρίζει σ'αυτήν την διάσταση 

να πάει από σημείο σε σημείο

ο καθένας πλέον έχει τη δικιά του ιδιοκτησία

ένα χώρο από τα χαρακτηριστικά του οποίου συγκροτείται η διαδικτυακή του ύπαρξη ως περσόνα

η απόκτηση μεγαλύτερης έκτασης στην διαδικτυακή διάσταση 

δεν γίνεται με κάποιο

ανταλλακτικό μέσο

ο καθένας δικαιούται όση έκταση πιστεύει ότι χρειάζεται

ο καθένας λοιπόν μπορεί να έχει ανάλογα με τις ανάγκες του

ένα σπίτι (facebook)

διάφορα εξοχικά (twitter,blogspot,tumblr)

οχήματα για τις μετακινήσεις του (youtube,google,vimeo)

πύλη για την είσοδο σου στην διαδικτυακή διάσταση είναι ο υπολογιστής σου

ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί και καταφύγιο για την περσόνα σου οφλαιν

είναι το ορμητήριο

ας πάρουμε σαν δεδομένο ότι το λάπτοπ τοποθετείται στο τραπέζι του σπιτιού σου

και το σμαρτφοουν στην τσέπη σου

ας πάρουμε τώρα την μάνα μου

η μάνα μου αν και έχει δίπλωμα οδήγησης (youtube,google) ποτέ δεν παίρνει το αυτοκίνητο

έχει ένα σπίτι στην ιδιοκτησία της (facebook)

και ποτέ δεν έχει βγει από τη χώρα

ο δε υπολογιστής της βρίσκεται πάντα στο τραπέζι της κουζίνας

η αδερφή μου κι εγώ

σαν παιδιά της γενιάς μας

 έχουμε ένα λάπτοπ κι ένα σμάρτφοουν

κι άρκετά πολλά διαδικτυακά ακίνητα και κινητά στο όνομα μας

η μόνη διαφορά που έχουμε είναι ότι εγώ

φεύγοντας από το πατρικό πήρα το λάπτοπ μου

και το τοποθέτησα στο νέο μου σπίτι

ενώ αυτή έχει ακόμα το ορμητήριο της στο πατρικό

ο πατέρας μου όμως

δεν έχει λάπτοπ στην ιδιοκτησία του

έχει ένα σμάρτφοουν

δηλαδή έχει την διαδικτυακή του περιουσία στην τσέπη του

πράγμα που κάνει τον πατέρα μου νομά

φαντασμική

ήταν τόσο ευγενική ύπαρξη

κι η παρουσία της στον κόσμο τόσο απαλή

που λέγαμε πως αιωρούνταν λίγα εκατοστά πάνω απ'το έδαφος

κι όπου ακουμπούσε

το κανε τόσο ανάλαφρα

που ποτέ δε γνωρίσαμε άλλον άνθρωπο

τόσο φιλικό προς το περιβάλλον του

δε γυρίζω πίσω
αποχαιρέτα με κάθε φορά

μια φορά για να πεις κάτι
και μετά ποτέ ξανά
δεν υπάρχει πια λόγος
μόνο για να εξηγήσεις τι συνέβη και κατέληξες στο επόμενο
και το επόμενο μία φορά
και μετά ποτέ ξανά
δεν υπάρχει χρόνος για δεύτερη
δεν υπάρχει χρόνος
όλα όσα ξέρω είναι παρελθόν
που πρέπει να προλάβεις
να τρέξεις πιο γρήγορα
έχουμε και μια ζωή να ζήσουμε
πιο γρήγορα
πρέπει να καταλάβεις τι συμβαίνει
πρέπει να καταλάβεις τι συμβαίνει
πρέπει να αρνηθείς το παρελθόν
πρέπει να ξεσκεπάσεις τα πρέπει
πρέπει να δουλέψεις για την ζωή σου
πρέπει να δουλέψεις τώρα για να ζήσεις αργότερα
για να είναι πιο ελεύθερο το επόμενο δευτερόλεπτο
και θα ανταμειφτείς για τους κόπους σου

αυτός ο κόσμος με στενεύει
θα σας γαμήσω όλους

εδώ εκθέτω τη γιαγιά μου

αναρωτιέμαι αν θα έρθει η εποχή που δεν θα γνωρίζω πια καινούργιο κόσμο
κι αν δεν θα με νοιάζει να το κάνω
αν τότε θα θεωρώ τον εαυτό μου τελειωμένο

αναρωτιέμαι αν της είπανε ότι ερχόμαστε απ'τις μαιμούδες
είναι χριστιανή βλέπεις

αναρωτιέμαι αν η γιαγιά μου γνωρίζει ότι η γη είναι πλανήτης
αναρωτιέμαι αν πλησίασε ποτέ σε μια τέτοια συζήτηση
βέβαια είναι και το φεγγάρι
αποκλείεται να μην της μίλησε ποτέ κανείς για το φεγγάρι
αν και δεν αποκλείεται
δεν αποκλείεται το φεγγάρι να ναι η τρύπα του αφαλού
κι ο ουρανός τα εσωτερικά τοιχώματα του στομαχιού
αυτού του τέρατος

αναρωτιέμαι αν της είπανε ότι ερχόμαστε απ'τις μαιμούδες
είναι χριστιανή βλέπεις

μουνιά και gentrification

το μουνί προκαλεί
το μουνί προκαλεί ακόμα
πούτσα μου
πούτσα μου
πούτσα μου
μουνί μου
μόλις πριν λίγα χρόνια ανακαλύψαμε την γυναικεία εκσπερμάτωση
την ονομάσαμε γυναικεία εκσπερμάτωση
δηλαδή αν είναι δυνατ
όχι
φύγε
περιμένω να σταματήσει να με απασχολεί το φύλο
βιάζομαι να το ξεπεράσω
μαλακία
ας μιλήσουμε για κάτι άλλο
για το gentrification για παράδειγμα
το gentrification λοιπόν

το gentrification εκφράζει τη διαδικασία, κατά την οποία οι φτωχές εργατικές συνοικίες στο κέντρο της πόλης αναμορφώνονται μέσω της δράσης του κτηματικού κεφαλαίου, των μεσοαστών αγοραστών και ενοικιαστών ακινήτων και των ιδιοκτητών γης και κατοικιών. Η διαδικασία συνοδεύεται από την αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης των περιοχών αυτών. Όπως επισημαίνει ο Ρ. Marcuse “η απομάκρυνση (dislocation) συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων είναι στόχος του εξευγενισμού, όχι μια παρενέργεια”. Ωστόσο, ανώδυνες περιγραφές του φαινομένου περιλαμβάνουν τους όρους «ανακύκλωση της γειτονιάς», «αναβάθμιση», «αναγέννηση». 

πούτσα μου
μυρίζω το μουνί μου από δω πάνω
πούτσα μου
μπορώ να μιλήσω για το μουνί μου
μπορώ να μιλήσω για το μουνί σου
δεν μπορώ
όχι πραγματικά
όχι πούτσα μου
γι'αυτό ας μιλήσουμε για το gentrification.
όχι γι'αυτό
γιατί πρέπει να σταματήσω να ασχολούμαι
να πάψω;
να κάνω παύση στην ενασχόλησή μου;
όχι
να μου περάσει
με κανες να ντρέπομαι που χρησιμοποιώ τη λέξη φύλο
είναι ήδη τόσο πασέ
ας ασχοληθούμε με το gentrification

λοιπόν

περί οράσεως ΙΙ

.
το λεωφορείο ήρθε κι οι πόρτες του άνοιξαν διάπλατα ακριβώς μπροστά μου
στο κάγκελο που καθόμουν και κάπνιζα μέχρι να περάσουν και τα υπόλοιπα τρία λεπτά
στο κατώφλι του λεωφορείου στεκόταν
με το χέρι της ψηλά να κρατιέται απ'τη θηλιά
τα ακουστικά να κρέμονται απ'τα αυτιά της
και το βλέμμα της καρφωμένο ίσιο μπροστά
λες και δεν σταμάτησε ποτέ
λες και δεν άνοιξε η πόρτα
λες κι ακόμα χάζευε τις πολυκατοικίες να εναλλάσονται μπροστά της
τόσο απορροφημένη από αυτό που έβλεπε
που δεν χαμήλωσε το βλέμμα της ούτε όταν οι πόρτες κλείσαν
ούτε όταν το λεωφορείο ξεκίνησε
δεν με είδε ποτέ
πως γίνεται να μην με είδε ποτέ;


.
με κοιτάς στα μάτια
κάνω πως τρίβω το ένα μου μάτι
προσπαθώ να προστατευτώ από την επιθετική σου εικόνα
περιορίζω την είσοδό σου
στον εγκέφαλό μου
τώρα η πραγματικότητα δεν είναι παρά μια απ'τις οθόνες στο κεντρικό σύστημα ελέγχου

γιατί τυφλώνομαι

καταρράκτης καπνού έρχεται από το στόμα μου
από που;
από το στόμα μου
κατά πάνω μου
κατά που;
κατά πάνω μου
το στόμα μου επιτίθεται στα μάτια μου
σκέφτομαι πιο γρήγορα απ'οτι βλέπω
το στόμα μου επιτίθεται στα μάτια μου
πάντα κοίταζα περισσότερο απ'ότι μίλαγα
το στόμα μου σήκωσε κεφάλι
ένας καταρράκτης καπνού έρχεται κατά πάνω μου
κατά που;
κατά τα μάτια μου
τα μάτια μου είναι το πάνω μου
τα μάτια μου είναι το κεφάλι μου
το στόμα μου σήκωσε το κεφάλι του
το κεφάλι μου
το στόμα μου σήκωσε τα μάτια μου

π***τικη δωματίου

μας άφησαν ελεύθερους σε ένα σπίτι

άδειο

είπαν κάντε το ότι θέλετε και θα περάσουμε 

να σας πάρουμε

αλλά δεν ερχόντουσαν 

περιμέναμε

αλλά αυτοί δεν ερχόντουσαν

ύστερα σηκωθήκαμε κι αρχίσαμε να περπατάμε

γυρίσαμε όλα τα δωμάτια

αλλά το σπίτι ήταν άδειο

κι αυτοί δεν ερχόντουσαν

κάτσαμε και γεμίσαμε όλοι ένα δωμάτιο

κάτσαμε όλοι στο πάτωμα

κάτσαμε ο ένας στον άλλον

κάτσαμε ο ένας σε πολλούς

και πολλοί σε έναν

κάποιοι κάτσαμε σε όλους

κι όλοι κάτσανε σε κάποιους από μας

αλλά το δωμάτιο ήταν ακόμα άδειο

κι αυτοί ακόμα να ρθούνε να μας πάρουν

γεμίσαμε όλα τα δωμάτια ένα ένα

και μισογεμίσαμε κάποια ταυτόχρονα

διώξαμε ο ένας τον άλλο σε διαφορετικά δωμάτια

σπρώξαμε

τρέξαμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο

ακουμπήσαμε όλους τους τοίχους των δωματίων

χαιδέψαμε

φτύσαμε σ' όλα τα πατώματα

και τους τοίχους

ακουμπήσαμε τα παπούτσια μας σε όλους τους τοίχους

τους κλωτσήσαμε

κοπανήσαμε τα παπούτσια μας σε όλα τα πατώματα

πηδήξαμε στους τοίχους και τους γδάραμε με τα νύχια μας

τους χτυπήσαμε με μπουνιές

και με τα δόντια μας

αρχίσαμε να ανοίγουμε τρύπες στους τοίχους μεταξύ των δωματίων

ανοίγαμε ο καθένας μια τρύπα

κάποιοι περισσότεροι την κάθε μια

κι απ'τις δύο πλευρές του τοίχου

ανοίγαμε τρύπες όσο μεγαλύτερες μπορούσαμε

για να δούμε πόσο ακόμα θα άντεχαν οι τοίχοι

τα ταβάνια,τα πατώματα,εμείς

μέχρι να ρθουν να μας πάρουν

μέχρι που πέσαν τα ντουβάρια

και γέμισαν τα δωμάτια κορμιά και μπάζα

και μπορεί να ήρθαν να μας πάρουν τότε

αλλά εμείς δεν φεύγαμε πια από κει

δώρα

κομμένα τα φιλιά επ που σουν εσύ

κομματιασμένα αυτά που είχαμε

και μοιρασμένα

ο καθένας θα κρατήσει το μερίδιο για τον εαυτό του

ψευτιά κομμένη και μοιρασμένη στα δύο

για χάρη ποιανού

καλύπτουμε με σεντόνια τα κειμήλια

μουσειακά είδη 

για χάρη ποιανού

κλείνουμε απόψε

χαραμάδες

στάζω

φτάνουν εσωτερικά μέχρι τις πατούσες μου

δεν φυσάει καθόλου

πως σκορπίστηκαν τα κομμάτια

με χτυπάνε 

και με ξύνουν με τα νύχια τους

χαραμάδες

για να αερίζεσαι καλύτερα

έχει απνοια

και δεν κρυώνω

είδα,δεν ήταν τίποτα λοιπόν είχες δίκιο

περιμένω τα κρύα του μάρτη

βλέπω τα ποτήρια να μου πέφτουν απ'τα χέρια

βλέπω τηλεόραση

έχει άπνοια ή εγώ δύσπνοια;

γιατί κλαις

αφού κλαίω κι εγώ

γιατί να κλαίμε μόνες μας

δανεικά

μικρά μικρά μπιμπελό

σου τα χαρίζω

να γεμίσεις το δωμάτιο που νοικιάζεις

που δεν θα ναι ποτέ σπίτι σου

μικρά μικρά φιλάκια

και μικρα μικρά θεε μου δεν αντέχω άλλο

να γεμίσουν το δωμάτιο σου

αφού δεν μυρίζω τίποτα

πως να σημαδέψω τα σεντόνια σου

μόνο αίμα μπορώ να φτύσω στον νιπτήρα σου

μπορώ να κάνω το μαιμουδάκι σου

να σου φτιάξω κολατσιό για τη δουλειά

να σου κρύψω μικρά μικρά κομματάκια απ τα δόντια μου στο τοστ σου

μωρό μου δεν ήθελα να σε πνίξω

ακούμπα με

ακούμπα σε πάνω μου

στις 7 σερβίρουμε το τσάι

κουλουράκι και φιλάκι

θα δεις είναι ωραία

κοιμόμαστε τώρα

κοιμόμαστε για να ξυπνήσουμε αύριο που θα χει ήλιο

άνοιξε την τηλεόραση χαμηλά για να καλύπτει τους ψιθύρους μας
το σπίτι κοιμόταν και δεν έπρεπε να ξυπνήσει
τέτοια ώρα βλέπεις μόνο ξεχασμένες φάτσες σε ξεχασμένα σίριαλ

έφτιαξε ιδιωτικό χώρο
μονωμένο
μέσα στο ξένο σπίτι
με τα ξένα έπιπλα και τις ξένες φάτσες

πράγματα που θέλω να πω
το πρωί όταν ξύπνησα άκουσα φωνές απ'την παραλία
το πρωί όταν ξύπνησα ήμουν σίγουρη πως δεν ξύπνησα

γαλάζιο φως πάνω σου
στο δέρμα σου και τους δερμάτινους καναπέδες σου
κατασκηνωτικό στρώμα φιλοξενίας στο πάτωμα
πάνω στο ξένο χαλί
για τον ξένο σας

η διαμονή μου είναι προσωρινή
η διαμονή μου είναι προσφυγική

με κοίμισε στο πάτωμα
στην κρυψώνα κάτω από το τραπεζάκι

είχαμε κλάψει σιωπηλά και γαλάζια νωρίτερα
είχαμε τυλιχτεί με γαλάζιες κουβέρτες
είχαμε κάνει γαλάζιο έρωτα

με κοίταξε με τα γαλάζια μάτια της
με κοίμισε στο πάτωμα
στην κρυψώνα της

το πρωί όταν ξύπνησα ήμουν σίγουρη πως δεν ξύπνησα

είμαι σίγουρη πως δεν έφυγα
είμαι σίγουρη πως με κράτησε εκεί
είμαι κάτω απ'το τραπεζάκι