δεν θα βρεις άλλο σπίτι με τέτοιο μπαλκόνι
βλέπω παιδάκια να περνάνε το δρόμο
θέλω να κάνω παιδιά αυτές τις μέρες
τα παιδιά μου θα ξέρουνε ότι κι οι μαμάδες κλαίνε
βλέπω τους τύπους στο γυμναστήριο του 4ου ορόφου
όλη η γειτονιά ακούει πόσα ακόμα σετ πρέπει να κάνουν
βάζεις μουσική
τώρα βγαίνει κι ο δικός μας ήχος στην γειτονιά
είμαστε κι εμείς εδώ
δεν μιλάμε
το ψιλόμεσο τζιν της μάνας μου με στενεύει
θα το βγαζα αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ να με κοιτάνε οι τύποι απ'το κεθεα απέναντι
ξέρω μαλακία μου
αλλα τι να κάνω
ο ήλιος χτυπάει αλύπητα το μπαλκόνι σας
το δέρμα μου καίει
ξέρεις πως μυρίζει το καμένο απ'τον ήλιο δέρμα;
οι μασχάλες μου βρωμάνε
δεν αναρωτιέσαι τι γράφω
θα το δεις σε λίγες ώρες άμα μπεις στο μπλόγκ μου
δεν ξέρω γιατί μου βγαίνει τόση επιθετικότητα
μου τη δίνει που δεν καταλαβαίνεις
θα φύγεις την παρασκευή
είναι καλό να σκέφτεσαι-έρχεσαι κοντά με τον εαυτό σου
είναι καλό να γράφεις-σε κάνει να σκέφτεσαι
είναι καλό να πίνεις μπάφους-σε κάνει να σκέφτεσαι και να θες να γράψεις μην ξεχάσεις
δεν το πιστεύω ότι μου λες ότι ξεχνάω
δεν ξεχνάω,δεν θέλω να ξεχνάω
δεν μπορεί να μην καταλαβαίνεις ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να την αιχμαλωτίσω
δεν μπορεί να μην ενθουσιάζεσαι από αυτά που συμβαίνουν
δεν μπορεί να μην στεναχωριέσαι για τα δευτερόλεπτα που περνούν
πως γίνεται να μην σε νοιάζει
όλα γίνονται παρελθόν
δεν μπορεί να μην νιώθεις τη ζωή που φεύγει
δεν μπορεί να μην φοβάσαι που σαι ήδη 21 χρονών
αγωνιώ/αγωνιώ
καπνίζω το τσιγάρο μου στο μπαλκόνι σου
που θα καπνίζω το τσιγάρο μου σε 1 χρόνο από τώρα;
δεν μπορεί να μην καταλαβαίνεις τι εννοώ
όταν λέω απίστευτο και κοιτάζω σαν χάνος
είχα διαβάσει στο εγχειρίδιο βλακείας
ότι οι βλάκες σοκάρονται από τα πάντα
ότι βλέπουν τα πάντα για πρώτη φορά
ότι δεν τα περιμεναν
δεν ξέρω νιώθω σαν έναν βλάκα που τον πέταξε ξαφνικά το μουνί της μάνας του στην ζωή
αισθάνομαι βλάκας να σου αποκαλύπτω τι μικρά πράγματα σκέφτομαι
θα θελα πολύ να τα κρατάω όλα για τον εαυτό μου
αλλά δεν μπορώ
συγνώμη δεν έχω την δύναμη να τα κρατάω μέσα μου
με γελοιποιείς στους φίλους σου
νιώθω την κριτική σου συνεχώς πάνω μου
αλλά νιώθω πιο βλάκας όταν περιορίζω τις σκέψεις και τις δράσεις μου εξαιτίας της κριτικής σου
δεν είμαι βλάκας
δεν είμαι βλάκας
δεν καταλαβαίνεις
με κάνεις και κλαίω
τα κρεμασμένα σιντί για τα περιστέρια αντανακλούν το φως στην απέναντι πολυκατοικία
βρωμάνε οι μασχάλες μου το γραψα;
φεύγω πάω να διαβάσω για το πολεοδομικό σύστημα στα ελληνιστικά χρόνια
έχω και μια ρηχή ζωή να συνεχίσω όσο θα λείπεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου