*naked under the blankets

κάτι πήρε το αυτί μου για 3.000.
κατέβαινα προς τα κει.προς τα που ακριβώς;δεν φαινόταν να υπάρχει τίποτα.
τα χρώματα ξασπρισμένα και το φως ύπουλο κι η σιωπή πνιγερή.
λίγα αυτοκίνητα στους δρόμους,η ροή φυσιολογική.
λίγοι φοιτητές στα πεζοδρόμια,οι καφετέριες μισογεμάτες.
τα λεωφορεία μισογεμάτα κι αυτά κινούνταν στην φυσιολογική τους πορεία.
δεν ακούς τα βηματά σου στα πλακάκια.
κουφόβραση κι ησυχία που καταπίνει τα πάντα.
όλα φαίνονταν σχεδόν φυσιολογικά μέχρι να φτάσω στον κόσμο.
και ναι υπήρχε όντως κόσμος.
αραιός και μισοπεθαμένος μουρμούριζε παλιακά συνθήματα κι έσερνε τα πόδια του
υπνωτισμένος απ'την συνεφιά που είχε κατέβει στο επίπεδο του δρόμου.
τι σκατά συμβαίνει σ'αυτήν την πόλη;