οι άνθρωποι εδώ πέρα περπατούν ξυπόλυτοι τελευταία
κεραυνός/φοβάμαι
γρήγορα κάτω από τη σκιά
δέντρο
ωχ

δεν μπορώ να γράψω τίποτα καινούργιο για μας
γιατί
όλα είναι τόσο ειπωμένα/από μας
και το φως που κάνει τα πάντα φλατ;
και το απαραίτητο σκοτάδι που απαιτούσαμε να μας γυρίσουν πίσω;
μήπως δεν θα άντεχα τίποτα στα ψιλαφιστά;
ή είναι η μανία για έρεβος;
ευτυχώς που είχαμε διαφορά φάσης
γιατί τουλάχιστον
έχει αρκετό ενδιαφέρον/όσο και να μην μας φτάνει αυτό

είμαι συνεπής προς τον εαυτό μου σημαίνει βγάζω την φωτογραφική απ'την τσάντα
και βγάζω φωτογραφία αυτό το γαμημένο
ή/και
σταματάω επιτόπου στο δρόμο να σημειώσω τι σκέφτομαι

ναι ρε πούστη μου τα κατάφερες όσο κι αν πήγες να το εμποδίσεις
κατάφερες/ναι με κάποιο τρόπο
να είμαι συνεπής προς τον εαυτό μου

ώρες ώρες σε σιχαίνομαι

μια λίστα με τα πράγματα που χεις πει και σιχαίνομαι μ'όλη μου την ψυχή

να σε γαμήσω στο βάρος και τις ενοχές
όπου κι αν κρύβεσαι

θα με αποκλείσεις με τάπες και σανίδες καρφωμένες και αφρό πολυουρεθάνης από παντού
κι ίσως να χω πάρει τότε αυτό που δήλωνα πως ζητούσα

φεύγω από τον ένα πατέρα
και βρίσκω άλλον
που φαινεται πιο κουλ στα νεαρά ανόητα μάτια μου.(σορρυ ματάρες αλλά δίνετε κι εσείς δικαιώματα.)
ο καινούργιος πατέρας είναι πάντα αντισυμβατικός σε σχέση με τον προηγούμενο
αλλά κι όλοι μαζί αντισυμβατικοί απέναντι στον ένα.
αλλά αυτός τους γαμάει γιατί είναι αντισυμβατικος εναντίων όλων
και στην τελική είχε εξ ορισμού τη θέση κλειδί
πόση βλακεία μπορώ να ανεχτώ αναρωτιέμαι.ειλικρινά τώρα.
θα καταλαβω τι άνθρωπος είμαι.
θέλω να βρίσκομαι κάτω από το νερό και να κοιτάω από κει τον ουρανό
θέλω απλά να σας παρακολουθώ για λίγο από μακριά
όταν βρίσκω το νέο μου αγαπημένο τραγούδι γιατί στον πούτσο να θέλω να ακούσω κάτι άλλο;
όχι πάλι.όχι.όχι.μη μιλήσεις.
κάθε επαναληπτική προσπάθεια είναι στιγματισμένη από την πρώτη
άμα πηδήξεις και πέσεις,την επόμενη θα ξέρεις ότι θα σε πονέσει
εξηγώ.εξηγείς;
σκατάσκατάσκατά.
γιατί να μην μπορώ να ξεστομίσω μια φράση χωρίς να την κρίνω για τυχόν γραφικότητα;
μπλρρξχχμμφφφμμντσμπφ.
μη μιλάς.μη.γιατί.σκάσε.όχι.γιατί.δεν με νοιάζει.θα μιλάω.θα μιλάω.θα μιλάω.θα τα κάνω σκατά.γιατί ναι.
θέλω έναν λόγο για να ξυπνήσω αύριο.
δεν κλαίω.δεν κλαψουρίζω.δεν νιαουρίζω.δεν γαβγίζω.
θυμώνω στωικά με τον εαυτό μου.
που υπάκουσε στον πατέρα.

καλή η πόλη τα καλοκαιρινά βράδια,δεν λέω.
αλλά
δεν λέω.δεν λέω τίποτα.
αν δεν θες να το συνεχίσεις
μπορώ να αφήσω τα πράγματα να με προσπεράσουν.
μπορώ να μείνω στο σπίτι.
μπορώ να κάνω βόλτες στο σκοτάδι με τις μπαλκονόπορτες ανοιχτές.
ίσως και να πάω σινεμά
ή να βγω βόλτα στο λιμάνι.
απλά ξέρεις.δεν είναι ακριβώς επιλογή μου.

κάτι πήρε το αυτί μου για 3.000.
κατέβαινα προς τα κει.προς τα που ακριβώς;δεν φαινόταν να υπάρχει τίποτα.
τα χρώματα ξασπρισμένα και το φως ύπουλο κι η σιωπή πνιγερή.
λίγα αυτοκίνητα στους δρόμους,η ροή φυσιολογική.
λίγοι φοιτητές στα πεζοδρόμια,οι καφετέριες μισογεμάτες.
τα λεωφορεία μισογεμάτα κι αυτά κινούνταν στην φυσιολογική τους πορεία.
δεν ακούς τα βηματά σου στα πλακάκια.
κουφόβραση κι ησυχία που καταπίνει τα πάντα.
όλα φαίνονταν σχεδόν φυσιολογικά μέχρι να φτάσω στον κόσμο.
και ναι υπήρχε όντως κόσμος.
αραιός και μισοπεθαμένος μουρμούριζε παλιακά συνθήματα κι έσερνε τα πόδια του
υπνωτισμένος απ'την συνεφιά που είχε κατέβει στο επίπεδο του δρόμου.
τι σκατά συμβαίνει σ'αυτήν την πόλη;

ω μα ναι.αυτή τη φορά σίγουρα θα ναι διαφορετικά.
μα η καθημερινότητα μου με σπρώχνει να σκεφτώ.
το επόμενο γεύμα μου,το επόμενο σαββατοκύριακό μου,το καλοκαίρι.
σκουντουφλάω στα τυφλά.
βρε καρντάση,τι φτύνεις και τσινάς τώρα;
αφού τα χαμε πει.
ηρεμιστικά κι ενέσεις λογικής.
κι ήσουν έτοιμη,ντοπαρισμένη.
και χαιδεύαμε τις συνειδήσεις μας.
καλοί γονείς και καλή κόρη.
έχω ξεχάσει πως να είμαι αλλιώς.
τρέφομαι από τις παλιές μου εικόνες.
γιατί που να τα ξηλώσεις όλα;
πουλ πουλ πουλ πουλ
ίσως να αλλάξω θέση στα έπιπλα.
όπως κάνει η μάνα μου όταν νιώθει ότι πνίγεται.
δεν θέλουμε να καταλάβουμε.καλύτερα να μην ξοδέψεις το σάλιο σου.σώπα.

κυρίως όχι εγώ

τι στο διάολο θα τους κάνουμε τοσους σωλήνες;

του πα δεν ψηνομαι ρε να ναι οντως ετσι η ζωη;

κι όμως είναι,μου πες μεσα απτα  μουστάκια  σου

But the thing is what we really want to say
It cannot be said
You get up now, you got to work

σκέψη.μη-σκέψη.σκέψη.μη-σκέψη.σκέψη

η μουσική ξαφνικά σταματάει
και μεις μένουμε μετέωροι
και συνειδητοποιούμε τι κάνουμε

όταν ήμασταν μαζί αισθανόμουν σαν αληθινός άνθρωπος
σαν να μου χε ανατεθεί κάποιος σοβαρός ρόλος.

γουόκι τόκι

τα μαγκανιαράκια είναι δύο πολύ γλυκά αδερφάκια.
συνδέονται με τους αφαλούς τους σαν γουόκι τόκι.
με ασύρματο ομφάλιο λώρο.
αποφασίζουν τι θα φάνε μαζί.
το ένα μαγκανιαράκι ρωτάει το άλλο.
πρέπει να ξέρει αν θα του πέσει βαρύ.
άμα το ένα μαγκανιαράκι έχει φάει πολύ και το άλλο καθόλου,το φαί μοιράζεται στα συγκινονούντα δοχεία τους.
αλλά δεν είναι πολτοποιημένο κι ανακατεμένο με γαστρικά υγρά.είναι η γεύση αυτή καθαυτή.
τα μαγκανιαράκια δεν έχουν πολύ όρεξη τελευταία.
ούτε για φαί,ούτε για τίποτα.
τα μαγκανιαράκια αναστενάζουν συγχρονισμένα από απόσταση.
502,4 χιλιόμετρα.314 μίλια.
όπως και να το κάνουμε αν απόψε ξεκινάγανε να ανέβουν βόλτα μέχρι το βουνό,δεν θα ταν δύο μαγκανιαράκια στο βουνό.
θα ταν 2 μαγκανιαράκια σε 2 βουνά.
1 μαγκανιαράκι σε κάθε βουνό.
1 μαγκανιαράκι μόνο του.
κι όπως και να το κάνουμε δεν τους είναι αρκετό να μιλάνε μόνο απ'το γουόκι τόκι.

ευτυχώς που δεν έχει τόσα καπέλα

η μόνη λύση που έβλεπα ήταν να του φυτρώσουν άλλα δύο κεφάλια.ή και τρία.
ίσως τότε να προλάβαινε να ολοκληρώσει τις σκέψεις του πριν τον αιφνιδιάσουν οι επόμενες αφού η ορμή του συνειρμού του θα μετριάζοταν κάπως και θα μοιραζόταν σε τρία διαφορετικά κανάλια.
έτσι κι αλλιώς δεν είναι ότι θα επιδεινωνόταν η δυσκολία σου να τον παρακολουθήσεις.
ούτε ότι θα έβρισκε απωθητική τη νέα του εμφάνιση.πάντα ήθελε να ξεχωρίζει.
θα ήταν όμως ακόμα πιο δύσκολο να τον κουμαντάρεις έτσι και σε πιανε μανία γιατί κάθε κεφάλι που θα κοβες θα φυτρώναν τρία.όπως συμβαίνει συνήθως.
και κανείς δεν θα μπορούσε να ακρωτηριάσει τις σκέψεις του.
το μόνο που θα μπορούσες να κάνεις θα ταν να περιμένεις να αρχίσουν τα κεφάλια του να τρώγονται μεταξύ τους.