Ανέκαθεν συμπαθούσα ανθρώπους που μου μοιάζανε

αλλά γι' αυτήν ένιωθα προστατευτικά απέναντί της επειδή μου θύμιζε μια προηγούμενη εκδοχή του εαυτού μου.

έχω μια φίλη που βλέπει τα πιο τέλεια όνειρα

ήμουν παιδί της εποχής μου για λίγο

πρώτα περπάτημα πολύ και βροχή περισσότερη και λασπωμένα μπατζάκια και τι στιλάτοι που 'μαστε όλοι κι ύστερα κι άλλο περπάτημα και τα παιδικά σου χέρια να πιάνουν τιμόνι πόσο μεγαλώσαμε ξαφνικά και να χοροπηδάμε στο αμάξι επειδή φαίνεται ωραίο επειδή έτσι κάνουν στις ταινίες και βγαίνουμε ξανά όπως παλιά και περιμένουμε στην ουρά και στριμωχνόμαστε και έχει τόσο κόσμο και πονάει ρυθμικά το κεφάλι μας και σε χάνω και σε ψάχνω και χορεύουμε και το βλέμμα μου πλανάται στον χώρο να σε βρει κι όταν σε ξεχωρίζω ανάμεσα σε τόσους ξένους ανακουφίζομαι κι είσαι τόσο αγνή που θέλω να μην σου αφήσω ποτέ το χέρι να ζεις μαζί μου να δεις πως είναι και δεν θα με νοιάζουν οι άλλοι μόνο να κοιμόμαστε μαζί και να ανυπομονώ να ξυπνήσεις να μου πεις τι είδες στον ύπνο σου αυτή τη φορά κι ύστερα να ταξιδεύουμε και να ζούμε περιπέτειες και να ερωτευόμαστε τα ίδια πράγματα.

ακόμα να σταματήσει να σταματάει η καρδιά μου όταν ακούω το ασανσέρ και βήματα στο διάδρομο
μια από αυτές τις μέρες θα σε κλείσω στο βαζάκι με το μέλι
θα σαι πολύ όμορφος παγωμένος εκεί μέσα
μόνο τα μάτια σου θα μπορείς να ανοίγεις να με κοιτάς,χρυσέ μου.

επιτέλους θα ρθεις να με βάλεις στη θέση μου

καταλαβαίνω το χρόνο που περνάει μόνο από τα σπυράκια που αλλάζουν θέση στο πρόσωπό μου

με τόσους μουσαφιραίους σπίτι που να κρυφτείς

ένα φίδι έχει φωλιάσει στο κεφάλι μου
και πλατσουρίζει στα αυλάκια του εγκεφάλου μου
γι'αυτό γέρνω πότε απ'τη μία και πότε απ'την άλλη από το βάρος του
κι όταν πέφτω να κοιμηθώ δεν ησυχάζει.
όταν διαβάζεις για πολύ ώρα ένα βιβλίο,μετά δεν νιώθεις σαν προέκταση του ήρωα;
δεν σκέφτεσαι όπως αυτός πριν ξεθυμάνει η αίσθηση του στο μυαλό σου;
μιλάγαμε όλη μέρα και τα βράδια πριν κοιμηθούμε κι εγώ κοιμόμουν και συνέχιζα να σ'ακούω
δεν υπάρχει χώρος για όλους μας εδώ μέσα
εμένα,εσένα και το φίδι

ναι γέλα τώρα αλλά

όταν θα γεράσεις θα δεις.μόνο εγώ θα σου χω μείνει.
θα σε ντύνω και θα σου σηκώνω τα χέρια να σου βάλω την μπλούζα σου γιατί θα πονάνε φριχτά τα κόκαλά σου.
θα σε ταΐζω μαλακά φαγητά και θα σου αλλάζω τις πάνες
θα φοράς τα μεγάλα γυαλιά που φορούσες και την άλλη φορά.αυτά που πέθαινα απ'τη γλύκα
το δέρμα σου θα γίνει ακόμα πιο λεπτό και θα κρεμάσει
θα χώνω την μουσούδα μου στο σώμα σου και για μερικά δευτερόλεπτα θα μένει η λακούβα του αποτυπώματος μου
θα έχεις βαθιές ρυτίδες στο πρόσωπο,ακόμα πιο βαθιές και θα πληθαίνουν κι άλλο όταν χαμογελάς
θα σου φτιάχνω χτενίσματα στις λίγες μαλακές τρίχες που θα χουν μείνει στο κεφάλι σου
και θα σου φιλάω την φαλάκρα να μην κρυώνει το κρανίο σου
θα σου στρίβω εγώ τα τσιγάρα σου και συ θα γκρινιάζεις και θα σου λέω να κοίτα δεν έπεσε τίποτα κάτω και συ ποτέ δεν θα με εμπιστεύεσαι
θα σε καθίζω στην πολυθρόνα σου
θα σου βάζω να βλέπεις τις αγαπημένες σου ταινίες και θα σου διαβάζω τους υπότιτλους γιατί ούτε θα ακούς,προφανώς,ούτε θα βλέπεις καλά.
θα κάνουμε έρωτα μπλέκοντας τα δάχτυλά μας μόνο
και το πρωί θα σου ανοίγω τις κουρτίνες να βλέπεις έξω.
και αυτό το σημείο στο μάτι σου,ανάμεσα στις βλεφαρίδες.ξέρεις πιο λέω.θα χει γίνει κριθαράκι.

είμαι μια κακιά κακιά φοιτήτρια

ω μα τι υπέροχο συναίσθημα!
αυτή να μιλάει και να μιλάει
κι έξω να έχει τόσο ωραία μέρα
κι εσύ να σηκώνεσαι
να διασχίζεις την τάξη και να βγαίνεις έξω επιδεικτικά
κι να έχει τόσο ωραία μέρα
που όταν χύνεσαι έξω
χοροπηδάς αντί να περπατάς.

σχώρα με αλλά ήθελα πάντα να το κάνω. έτσι ακριβώς.

Μια μέρα

Θυμάμαι  που είχα βγει να πάρω γάλα, μετά από ούτε εγώ δεν θυμάμαι πόσες μέρες, κι όταν βγήκα έξω ο ήλιος με τύφλωσε και με το ζόρι μπορούσα να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου.

Νόμισα πως διέκρινα την φιγούρα του και προσπάθησα να τα ανοίξω καλά,να φαίνομαι όσο πιο φυσιολογική γινόταν.

Καθόταν  όντως εκεί στο κατώφλι του και διάβαζε,τον έπιασα που με κοίταξε και χαμογέλασε κι έτσι του πα γεια.

Τότε ήταν που άκουσα πρώτη φορά τη φωνή του.

Μου είπε τι γίνεται,όλα καλά μετά τις προάλλες,το είπε με χαμόγελο σαν να ήταν αστείο.

Του πα α ναι μια χαρά κι αναρωτήθηκα τι σκατά εννοούσε.

Κάτι  μουρμούρισα για τον καιρό μέσα απ’τα δόντια μου κι αυτός μου γνεψε ναι,θα τα πούμε ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων,γύρισα την πλάτη και κατέβαλα προσπάθεια να σύρω  τα πόδια μου μέχρι το ψιλικατζίδικο.

Θυμάμαι  πως  με έβριζα από μέσα μου που δεν βρήκα κάτι πιο έξυπνο να πω, μα ήταν κι αυτό το κεφάλι μου που το πελεκούσε ο ήλιος και τα μάτια μου δεν λέγανε να συνηθίσουν, ώσπου να γυρίσω είχε φύγει.

μαλώνω με τις καμένες τηγανίτες

η μαμά θα ρθει σπίτι
και το σπίτι θα γίνει σπίτι.
θα χτυπήσει το κουδούνι
και θα αναστατωθώ όπως παλιά
έρχεται η μαμά!
θα την δω να έρχεται από τον διάδρομο
κρατώντας βαλίτσες στα χέρια
και θα μαι περίεργη να δω τι μου 'φερε
θα αλλάξει την φωνή της και θα πει
"παιδί μου,παιδί μου"
και θα την αγκαλιάσω
και θα χώσω το μουσούδι μου στον λαιμό της
στα αχυρένια της μαλλιά
και το πυκνό της δέρμα
και θα ναι τέλεια
θα μυρίζει μαμά.
θα κάνει κάποιο ειρωνικό σχόλιο
θα γκρινιάξει
γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί τις εκδηλώσεις αγάπης
και γω θα χαμογελάσω
γιατί θα βλέπω τα υγρά της μάτια.
μαμάααααααααααααααααααααααα.

δεν μπορώ να μην κάνω γκριμάτσες όταν γυρνάει την πλάτη του

ο μπαμπάς λέει δεν του αρέσουν οι τύποι σαν κι εσένα

    

τράβηξα μια γραμμή στο πάτωμα με κιμωλία

του πα εγώ είμαι ως εδώ

εσύ μπορείς να σαι κάτι στον υπόλοιπο χώρο αν θες

δεν καταλάβαινε.

ερχόταν στη μεριά μου και γω τον έδιωχνα απαλά

με κοίταζε με αυτά τα μάτια κι εγώ γυρνούσα απ'την άλλη για να μην τον βλέπω.

κανείς μας δεν περνούσε καλά

μα δεν μπορούσα να κάνω πίσω

το 'χα πει τώρα πια.

πάλι τα ίδια

δεν μάζεψα τα πεταμένα ρούχα και πράγματά μου από το κρεβάτι όσο σε περίμενα.
ήθελα να ρθεις
και να σου πω κάτσε
και να βουλιάξουμε μέσα στα πράγματά μου
και να ανακατωνόμαστε με τα πράγματά μου
και να με λατρεύεις εκεί που είμαστε
περικυκλωμένοι από εμένα
στο νησί μου
και να κυλιόμαστε πάνω μου
και να παγιδευτείς εκεί μέσα μου
μέχρι να γίνεις ένα από τα πράγματά μου.

ταπεινές σκέψεις

μερικές φορές γυρίζω από τη σχολή μου και νιώθω σαν να γυρίζω από τα ψώνια
κι ανυπομονώ να δοκιμάσω τα καινούργια μου πράγματα.
και τότε είναι που με πιάνει μανία να ανακατευτώ με αυτό που λέμε τέχνη
ακόμα κι αν χρειαστεί να μπω απ' την κωλοτρυπίδα της.