καλοκαιρινή βουβαμάρα

_

έτσι όπως με τραντάζει το ντάτσουν του πατέρα σου
και χαζεύω τα χρυσά χνουδωτά βουνά του νησιού σου απ'το παράθυρο
νιώθω τη βουβαμάρα μου να με σκεπάζει και να με νανουρίζει
στα πόδια μου κλωσάω τη σακούλα με τα αυγά που πήραμε
από κάποιο τυροκόμο στη μέση του πουθενά
μαζί με ένα κιλό σημερινή μυζήθρα ικανή να σε κρατήσει
ευτυχισμένο για τις 3 επόμενες μέρες να φαντασιώνεσαι
πίτες και τάρτες και όλες τις δυνατότητες που σου ανοίγονται
μ'αυτήν την άσπρη μπάλα που κρατάω στα πόδια μου
και το μόνο που ακούγεται
ολαρία όλαρα χιόνι πέφτει από ψηλά
χιόνι πέφτει και σκεπάζει την αυλή μας
το μυαλό μου φτερουγίζει μακριά 

κυλιέμαι σε χωράφια μεσημεριανής ντάγκλας
βουτάω και ξαναβουτάω να βεβαιωθώ
πως είναι η καλή σιωπή αυτή
πως είναι η αγαπημένη μου
μόνο οι κραδασμοί των αυγών στα πόδια μου με επαναφέρουν
και σου ρίχνω κλεφτές ματιές να δω αν ανησύχησες
αλλά η προσοχή σου φαίνεται να ναι στραμμένη στις στροφές
κι έτσι μπορώ να γουργουρίσω δίπλα σου από ευχαρίστηση
ΔΕΝ ΕΧΩ ΗΧΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΗΧΟ 
ΔΕΝ ΕΧΩ ΥΛΙΚΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΗΧΟ

_

σαν σήμερα πέρσι έγραφα για την αγαπημένη μέρα του καλοκαιριού μου
την άφησα αποθηκευμένη στα πρόχειρα 13/08/17
τις επόμενες μέρες που έφυγα ένιωθα σαν να μου χαν γίνει κάποιου είδους μάγια
κι έμενα έξτρα σιωπηλή όπου με ακουμπούσανε
στο είπα αυτό φέτος μια μέρα που μίλαγα
όλα καλά δεν ενεργοποιήσαμε κάποιο ξόρκι
απ'τις πολλές επαναλήψεις του ίδιου σιντι εκείνες τις μέρες
με το που απομακρύνθηκα απ'τα αστικά σκηνικά και φέτος
έπιασα τον εαυτό μου να αποχαυνώνεται κοιτώντας το υπερπέραν
3 κιλά βιβλία που κουβαλούσα στο σάκο μου με κορόιδευαν που τα πήγαινα βόλτες
δεν γαμιόντουσαν; δεν χόρταινα να χύνω το μυαλό μου στον ορίζοντα
_

ένας κύκλος για να μου υπογράψει μια παλιά εγκύκλιο
είμαι το παιδί που κάθεται στα βράχια