εκπομπή απ΄το δωμάτιο μου στην αθήνα

χτες είπα στην ιωάννα πόσο χαίρομαι και νιώθω ασφάλεια που έχω έναν καινούργιο φίλο* αυτές τις ημέρες δείχνοντας της το ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΩ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΦΤΑ

τώρα έτσι όπως κάθομαι στο πατρικό μου σπίτι ενώ όλοι κοιμούνται χαίρομαι για την απόφασή μου να μην βγω σήμερα και να κάτσω να διαβάσω τον φίλο μου να μιλάει για το σπίτι και την οικειότητα και την ονειροπόληση

αναρωτιέμαι πως θα ταν αν τον είχα μέσα σε όλα αυτά που πέργαγα αυτά τα χρόνια

τον είχα και τον γνωρισα μεσα σόλο αυτό αλλά κυρίως μεσολαβημένα ή αποσπασμαστικά χωρίς να χουμε πάρει πραγματικό χρόνο ο ένας με τον άλλον

τώρα που τον ακούω να μιλάει για την ονειροπόληση που στεγάστηκε στο πατρικό σπίτι νιώθω σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό μου που ξαγρυπνά στο ανακαινισμένο μεν δωμάτιο μου υπο τον ήχο του ροχαλητού του πατέρα μου από το σαλόνι και της σκοτεινής βουβαμάρας αυτής της ώρας

αφήνω το βιβλίο να σχηματίζει σπιτάκι στο στήθος μου και ανατρέχω σε αναμνήσεις ονειροπολήσεων μου σκάνε πρώτα
αντίστοιχες ώρες στο παιδικό μου δωμάτιο
να κλείνω το φωτάκι μου να πέφτω για ύπνο κι έπειτα να το ξανανάβω να σημειώσω κάτι στο τετράδιο κάτω απ΄το μαξιλάρι μου να μην το ξεχάσω γιατί από τότε έλεγα ότι οι καλύτερες ιδέες μου ρχονται πριν με πάρει ο ύπνος

αμέσως μετά μου σκάει άλλη σκηνή που έχω ξαναγυρίσει πολλές φορές σε αυτήν γιατί την θεωρούσα επίσης από τότε πολύτιμη
χρόνια μετά
είναι οι μέρες που συνειδητοποιούσα ότι έχω πάθει πλάκα μαζί σου
θυμάμαι να πέφτω για ύπνο με την κοπέλα μου και έτσι όπως μιλάμε πριν μας πάρει ο ύπνος
κάτι να συμβαίνει μέσα μου και να νιώθω ότι χρησιμοποιώ την φόρμα που μιλάς
επηρεασμένη από εκείνες τις μέρες που πέρασα ζώντας μαζί σου
και τα πράγματα να βγαίνουν τόσο αβίαστα από μέσα μου με μια προκαταβολική αθωότητα που μου επέτρεπε να λέω ότιδήποτε σκέφτομαι σαν να μην ευθύνομαι για τα πράγματα που σκέφτομαι κι έτσι να καταφέρνω να μιλήσω για πράγματα που καιρό κόμπλαρα μέσα μου να επικοινωνήσω
αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο ύπνος μετά από αυτό
λίγο πριν με πάρει βρισκόμουν σε ένα χώρο οικείο από τα παλιά που οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη κι εγώ κινούμουν μέσα σ'αυτές και τις επεξεργαζόμουν αφήνοντάς τες να με οδηγήσουν στην επόμενη και στην επόμενη
κι εκείνη την στιγμή ένιωθα σαν να χα βρεί έναν ξεχασμένο θησαυρό απ'τα παλιά μέχρι που με πήρε ο ύπνος ακόμα ενθουσιασμένη


σκέφτομαι τις συνειδητοποιήσεις και ανακεφαλαιώσεις του τελευταίου διαστήματος
(τις ανάγκες μου για οικειότητα φιλικά πρόσωπα κατανόηση σωματική επαφή και χάδια)

και

νιώθω σαν ένας κροκόδειλος που θέλει να καλύπτεται απ΄τα ζεστά νερά του και να βγάζει μόνο τα μάτια του απ'την επιφάνεια στον έξω κόσμο

δυσανασχετώ που είμαι μόνη μου με τα θνητά μου τσιγάρα χωρίς κάτι να τα συνδυάσω να γιορτάσω την επιστροφή μου στο    σπίτι  κι αποφασίζω να ψαχουλέψω ψιλαφιστά την κουζίνα ξανά
μήπως έχει ξεμείνει κάτι σε παλιόκρασο
βρίσκω ένα ανέλπιστα καλό μπουκάλι που ανακαλύπτω ότι έχει επίσης ανέλπιστα τέλεια γεύση
και το μόνο που ξεχωρίζω απ'την ετικέτα του είναι το OLD FRIENDS
και ξαναγυρίζω στο δωμάτιο μου αποφασισμένη να απολαύσω την ώρα που μένει μέχρι τις 5 το πρωί
την αγαπημένη μου προσωπική ώρα κι ύστερα να κρύψω την κροκοδειλένια μου μουσούδα κάτω απ΄το παιδικό μου πάπλωμα


*gaston bachelard, η ποιητική του χώρου

στοιχείο δεύτερο

ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ ΑΡΑΓΜΑΤΟΣ 05/12/16
ΑΤΟΜΑ:4
ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ 2 GUEST
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ:ΣΑΛΟΝΙ

μας συστήθηκε ως ο θείος του ν , θα τον λέμε 9.5-χρόνια-ηλεκτρολόγο
μιας και εξηγούσε επί ώρα πως έγινε κι είναι ακόμα φοιτητής
για πολύ ώρα λοιπόν θείος και ν κοντραρίζονται για τις σχολές τους
την διπλωματική του θείου την ομάδα μπασκετ που πήγε ο ν
ο θείος τον απαξιώνει συνεχόμενα και ο ν παίζει δυνατή άμυνα
ακουμπώντας τον σε στιλ μενεγάκη όποτε καταλαβαίνει ότι πλησιάζει τα όρια
εγώ σηκώνομαι να φτιάξω τη σαλάτα μου δυσανασχετώντας που προσγειώθηκαν 2 κοκόρια στο σπίτι μου

οι άλλοι 2 φεύγουν να πάρουν πράγματα
κι εγώ μένω μόνη με τον θείο
με ρωτάει αν μαγειρεύω/που τρώω/μιλάμε για μαγειρία/μου λέει για το πακιστανικό που έφαγε στην αθήνα/δεν ξέρει να μου εξηγήσει που/του λέω δεν πειράζει κι εγώ δύσκολα θα καταλάβαινα/τον ρωτάω από που είναι/μαθαίνω ότι είναι γιος στρατιωτικού/μιλάμε για το πόσο δύσκολα ήταν να αλλάζεις σχολείο και μέρος κάθε χρόνο/μου λέει πως καλύτερα πέρασε στη μυτιλήνη κι ας τον φωνάζαν όλοι βουκε απ'το βουκεφάλας επειδή είχε μεγάλο κεφάλι/ακόμα κι η γυμνάστρια όταν περνάγανε τα κάγκελα για να παίξουν  μπάλα του φώναζε προσεξε εσύ μη σφηνώσει το κεφάλι σου/όταν μυξόκλαψε στην αδερφή του αυτή του πε να μην ανησυχεί το κεφάλι του ήταν μια χαρά , τα αυτιά του ήταν τεράστια /και τότε κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και συνειδητοποίησε ότι είχε μεγάλα αυτιά/αλλά ωραία πέρναγε δεν είναι τίποτα στην αρχή πέφτει λίγο ξύλο,μετά σε δέχονται κι είστε μια παρέα,όταν είσαι μικρός/το χειρότερο ήταν σε ένα χωριό που τελειώνει σε -τσα αλλα δεν θυμάμαι τώρα/ή γιαννιτσά ή κόνιτσα/είχε κάποιους φίλους αλλά απ'τα αγγλικά/παίζανε παιχνίδια σε ιντερνετ καφέ/τρίτη γυμνασίου-πρώτη ή δευτέρα λυκείου/πάντα ήταν καλός μαθητής αλλά έβγαινε κιόλας/εκείνη τη χρονιά που δεν έβγαινε παράτησε και τα μαθήματα/ίσως γι'αυτό να έγινε μίζερος/καμιά φορά σκέφτεται πως άν είχε πάει κάπου αλλού τώρα μπορεί να είχε διαφορετική προσωπικότητα/χτυπάει το τηλέφωνό του/μια φωνή γκρινιάζει για κάτι σχετικό με σούπερ-μάρκετ/τα χουν τρία χρόνια τώρα -συγκατοικούνε/

έρχονται κι οι άλλοι

μας εξηγεί τι του αρέσει σ'αυτήν/είναι λίγο χαζή/αλλά είναι πρόσχαρη-το αντίθετο από αυτόν/κι είναι πεισματάρα/σε πολύ εκτίμηση την έχεις λέει ο ν/λέει όχι ντάξει έχει κάνει πράγματα με τη δουλειά της πέρα των δυνατοτήτων της που θαυμάζει/του λέμε τιιι/τι εννοείς πέρα των δυνατοτήτων της/μας λέει ότι δέν συνειδητοποιεί ότι τα κάνει//του λέμε τιι/μας λέει ας πούμε πέρσι αποφάσισε να πάει μπαλαρίνα/είναι κοντή και γεματούλα/σχεδόν 30/οποιοσδήποτε άνθρωπος με αυτογνωσία δεν θα το κανε/θα προστάτευε τον εαυτό του/αυτή δεν το συνειδητοποιεί/του λέω ακούγεται τέλεια/μου λέει είδες κι εσύ το λες ότι είναι παράλογο αυτό/του λέω όχι την θαυμάζω που το κανε/απ'ότι έχω καταλάβει σήμερα όλοι κράζουν την αυστηρότητα του μπαλέτου κι έχει αρχίσει να μπασταρδεύεται με άλλα είδη χορού και προσεγγίσεις/μου λέει ναι εσύ το σκέφτεσαι αυτό αλλά αυτή δεν έχει αυτογνωσία/του λέω μου φαίνεται σαν άνθρωπος που έχει καταφέρει να μην τον τσακίσουν αυτές οι κοινωνικές μαλακίες/λέμε εσύ τι κέρδισες που δεν θα το κανες ποτέ/λέει όντως και γω ξέρω ότι θα πρεπε να κάνω κάποια πράγματα/και δεν το κάνω/μας λέει υπάρχουν 3 είδη ανθρώπων/αυτός που δεν συνειδητοποιεί τι κάνει και δεν φοβάται να το κάνει/αυτός που φοβάται κι ας ξέρει τι πρέπει να κάνει νικάει ο φόβος/κι αυτός που φοβάται αλλά έχει ωριμάσει και  νικάει η λογική και λέει δε γαμιέται/στα αρχίδια μου/θα το κάνω έτσι κι αλλιώς/του λέω δύσκολο ακούγεται το τρίτο/πιο πιθανό μου ακούγεται να σου συμβεί λίγο πριν πεθάνεις/να πεις ήταν μαλακίες όλα αυτά/έπρεπε να τα γράψω στα αρχίδια μου/μου λέει ίσως έχω δίκιο/

τον ρωτάω αν έχει φίλους εδώ/μου λέει όχι πολλούς κυρίως είναι με την κοπέλα του/του την σπάνε γιατί ενώ αυτός προσποιείται ότι τον ενδιαφέρουν αυτά που λένε οι άλλοι/πείθει τον εαυτό του να κάνει ερωτήσεις/οι άλλοι όποτε πάει να μιλήσει κατεβάζουν κάτι μούτρα/σαν να πλήττουν μ'αυτά που τους λέει/του την σπάει που δεν μπαίνουν στη διαδικασία να προσποιηθούν έστω/

ο ν του λέει ότι είναι άκαμπτος/ότι δεν βάζει χρώμα στην φωνή του/κι ότι πολύ συχνά δείχνει να βαριέται/αυτός λέει ότι του την σπάει ότι μπορεί να πουνε το ίδιο ακριβώς πράγμα με κάποιον άλλον κι ο άλλος να δείχνει ενθουσιασμό γιαυτό που λέει κι όλοι να ενθουσιαστούν μ'αυτό ενώ λέγανε το ίδιο ακριβώς πράγμα/του λέω ότι αυτός παράλληλα μ'αυτό που λέει είναι σαν να λέει κι ότι δεν είναι ενδιαφέρον αυτό που λέω το βαριέμαι κι εγώ ο ίδιος ενώ ο άλλος παράλληλα μ'αυτό που λέει το σώμα του μεταδίδει το μήνυμα είναι γαμάτο αυτό που λέω οπότε είναι λογικό αυτός που ακούει να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον σ'αυτό

ο ν του λέει πάντως μας λες ότι έχεις αυτογνωσία αλλά δεν μοιάζει να έχεις και τόσο πολύ/
ο θείος λέει πως αφού έχει ξέρει τα όρια των δυνατοτήτων του κι υπάρχουν πράγματα που ξέρει ότι δεν μπορεί να τα κάνει/του λέμε σαν τι/εγώ νομίζω ότι αυτό που έχεις δεν είναι τόσο αυτογνωσία όσο αυτό-περιορισμός στο κόμφορτ ζόουν/μου λέει μπορεί να χω δίκιο

ο θείος επιμένει ότι ανεξάρτητα μ'αυτό που φαίνεται συνήθως δεν μιλάει πολύ/γιαυτό σήμερα θα τον ακούσουμε/είναι ενθουσιασμένος και πηγαίνει πάνω κάτω/πετάγεται όρθιος να προκαλέσει τον ν που του μίλησε για αντανακλαστικά να παίξουν αυτό που πρέπει να χτυπήσεις το χέρι του άλλου/το τηλέφωνο χτυπάει κι αυτός δεν το απαντάει γιατί δεν είναι έτοιμος να γυρίσει ακόμα σπίτι

εγώ όλη αυτήν την ώρα τον βλέπω και ταυτίζομαι με τον ατσούμπαλο ενθουσιασμό του και την ενοχικότητα του μιλάω-πολύ-αυτή την στιγμή και την εκσταση από το ρίσκο της έκθεσης


μέσα μου νιώθω περήφανη που ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου που αναγνωρίζουμε όλοι πολύ καλά είναι οι λεγόμενοι έξυπνοι-κλειστοί άνθρωποι αυτοί που φαίνεται να έχουν πάρει με περισσότερο φόβο τον κόσμο γύρω τους κι η έκθεση μοιάζει πιο ριψοκίνδυνη αφού μιλάμε για ένα high-expectations-μάτι που παρακολουθεί             νιώθω υπερήφανη που συνέβαλα σε ένα περιβάλλον που ένας τέτοιος άνθρωπος θα νιώσει άνετα να ανοιχτεί να μιλήσει για τις αδυναμίες του να νιώσει ότι συνδέεται με άλλους ανθρώπους μιλώντας για τις πιο σημαντικές του σκέψεις-ανησυχίες        παρατηρώ τον εαυτό μου που κουνάει μέσα του την ουρά του και συνειδητοποιώ ότι ξέρω καιρό ότι με ενθουσιάζουν αυτού του είδους οι ενδοσκοπικές συζητήσεις - το μοίρασμα κοινών εμπειριών σκέψεων και ιδεών και πως έγινε και το χασα απ'το πεδίο των δηλωμένων ενδιαφερόντων μου μέσα σ'αυτό το διάστημα και σημειώνω στον εαυτό μου να κολλήσει ένα ποστ ιτ στον νοηματικό τοίχο μου ΖΗΤΩ ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ώστε να μην το ξεχάσω ξανά

όσο δεν βλέπεις

και κλείνεις πίσω σου την πόρτα 

το σπίτι αγρίεψε

απ'την μέρα που έφυγες

ένας λόγος δεν βρέθηκε να κατοικηθεί

[κανένας λόγος για ιδιωτικό ύπνο]

έτσι όταν βρέθηκα εκεί

και τρύπωσα επιτέλους

τα βουνοσκεπάσματα με θάψανε

κάτω απ'τη γη έτσι ώστε τίποτα 

να μην μπορεί να με φτάσει

άλλη μια φορά