οι μπλε μέρες πριν τις κόκκινες

ατελείωτες ώρες μπροστά απ'το autocad με κ βητα στα ακουστικά μου

βοηθάει να ακούς κάποιος να σκέφτεται στα αυτιά σου όταν στο μυαλό παίζει άπνοια

ακούω στίχους που ταυτίζομαι και ξαναβάζω το κομμάτι απ'την αρχή

να παρακολουθήσω τους στίχους να δω αν μπορώ να ταυτιστώ με ολόκληρο το κομμάτι

ξεκινάει κι είμαι μαζί του μέχρι που δεν με βρίσκει σύμφωνη σε κάποια πράγματα

δεν είσαι ζέστη είσαι ψύχρα που τσιτώνει το δέρμα μου

είμαστε μια ατελειότητα

_______________________

με φωνάζουν

το κορίτσι στη γωνία

είμαι το κορίτσι στη γωνία

μερικές φορές συμπεριφέρομαι λες και δεν έχω το δικαίωμα να υπάρχω

[το ξέρω ότι σου την σπάει]

_______________________

το μέσα το μάθαμε καλά 

παρακολουθήσαμε ένα ένα τα ΧΧ που συναναστρεφόμαστε 

να παραδίνονται στις ορμόνες τους 

τότε το ΧΧ υπεύθυνο για τα επίπεδα ενδορφίνης μας

τραγουδάει ΧΟΡΕΨΕΤΕ ΧΟ ΡΕ ΨΕ ΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΤΗ Η ΓΗΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΘΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ

κι όλα τα ΧΧ βρισκόμαστε να μουρμουράμε και να χτυπάμε παλαμάκια

κλείνω ένα μήνα σ'αυτό το  2x2  κουτάκι που ζω 

διαφορετικής σύστασης πακέτα ορμονών συγκατοικούν ανα περιόδους μαζί μου

υπάρχει ένα ΧΧ που δεν του αρέσει να μιλάμε για κόκκινα πράγματα

ένα XX που περιμένει καρτερικά το κόκκινο πράμα του 

γιατί όλες υποσχεθήκαμε ότι θα περάσουν όλα όταν έρθει

ένα άλλο XX κάθεται καχύποπτο στο άλλο δωμάτιο

θέλει να μετακομίσει στο φως μιλώντας για όλα όσα συμβαίνουν στο σκοτάδι

είναι της αντικειμενικής σχολής 

της λέω ότι πράγματα όπως ο καιρός,η βαρύτητα και δεν ξέρω γω τι άλλο δεν με απασχολούν

[παραμονές πανσελήνου]

καταλήγουμε να συμφωνούμε ότι δυο συντονισμένες υποκειμενικότητες είναι σίγουρα πιο ισχυρές (;)

βάζω σε παρένθεση όλες τις ενστάσεις μου για να συνενοηθούμε

δεν της αρέσει που ο καθένας κρατάει ότι θέλει από αυτά που είπες

[...]

μιλώντας με το ήδη φωτεινό ΧΧ συνειδητοποιώ ότι βλέπω τον κόσμο σαν σκοτεινά χελωνάκια

μου λέει γιατί χρησιμοποιείς γ' πληθυντικό;

 

ψιθυρίζω χεχε από μέσα

κι αυτή τραβάει το κεφάλι μου έξω από το σκοτάδι

η ναταλία μου απάντησε ee polu oraia
αποκλείεται να το κανε καταλάθος - σίγουρα της άρεσε έτσι γραμμένο
                                                                     

μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια

επειδή εμένα μαρέσει πολυ το y που χρησιμοποιείς για υ

μου φαίνεται σέξι και τσαχπίνικο

ή έτσι το διάβαζα στις γραπτες μας επικοινωνίες

..

Χτές όταν έπεσα για ύπνο σκέφτηκα

ότι όταν είσαι μόνος σου σκέφτεσαι περισσότερο τους ανθρώπους που σου λείπουν

όταν θες να διαχειριστείς το εσωτερικό σου κενό

να το αγκαλιάσεις σαν φυσικό χαρακτηριστικό του είδους σου

και αποφεύγεις να το ταυτίσεις με το συγκέκριμένο ερωτικό πρόσωπο

το μυαλό σου περιφέρεται νοσταλγικά στις ανθρώπινες επαφές σου

σκέφτόμουν τους φίλους μου,τους ανθρώπους που χαμογελάω στην ιδέα ότι θα τους δω,

αυτούς που θα αργήσω να δω ακόμη

νιώθεις καλά που αναρωτιέσαι 

πως να εξελίχθηκαν τα πράγματα απ'το σημείο που τους άφησες

όταν είσαι μόνος κεφαλάκια αγαπημένων ανθρώπων εμφανίζονται πάνω απ'τους ώμους σου

μοιάζει λίγο με αυτά που είπες ότι φαντασιώνεσαι περπατώντας στο δρόμο με ακουστικά

πολλοί λένε πως κάνουν συζητήσεις με τους δικούς τους στο κεφάλι τους

και στο πρώτο επισόδειο η μικρή βοηθός ζητάει συγνώμη από τον κ.Kitteridge

που κάνει τόσες συζητήσεις μαζί του στο κεφάλι της

δεν ξέρω μ'αρέσει πολύ η ιδέα ότι μπορείς να περάσεις νοητές περιπέτειες

όσο εξερευνάς τα συναισθήματα σου για τον άλλο

...

η εξεταστική σεπτεμβρίου είναι σίγουρα εσωτερική περίοδος

στην πρώτη μεγάλη συνεφιά 

στους δρόμους βιώνεις μια ενιαία αποσπασματική συζήτηση 

για τον καιρό

το πάει για βροχή/έχει να ρίξει/να βρέξει να ξεσπάσει

ιδιοκτήτες μαγαζιών στην αυλή τους στην αγιου δημητρίου

κάθονται στα τραπεζάκια τους και περιμένουν τον ουρανό 

να ξεσπάσει σαν να του λένε κλάψε κλάψε να ηρεμήσεις

κι όταν θα ξεκινήσει να ρειβάρει

εμείς θα πίνουμε τους πρώτους ελληνικούς μας

συντονισμένοι λες κι είναι πρωτοχρονιά ή δεκαπεντάυγουστος 

ή όποτε άλλοτε αναγνωρίζουμε ότι μας επηρεάζόμαστε συνολικά 

η ιωάννα γύρισε απ'τα νησιά με πολύ αισιοδοξία για την χρονιά που έρχεται

εγώ τι να σας πω ρε παιδιά πολύ αισιοδοξία με έχει πιάσει

ανακοίνωσε στις πρώτες επαφές της

γέμισες τις μπαταρίες σου δηλαδή ρώταγε στο τέλος του κατσαπ

όλοι παραδέχονταν πως 

ναι τις γέμισαν

η ιωάννα το είπε κι εμείς δεσμευτήκαμε πως συμφωνούμε

όσοι δεν συμφωνούσαν δεν πείραζε 

γιατί θα τους φροντίζαμε εμείς οι υπόλοιποι που το νιώθαμε

δεν πέφτουμε

τι κάνουμε τότε

αιωρούμαστε

στο κενό πριν την αρχή

δεν υπάρχει κενό βέβαια

είναι το δωμάτιο που βρίσκεσαι

η πρώτη φθινοπωρινή καθαριότητα

το σώμα μου ρολόι
είμαι μαζί σου από τότε που ξύρισα τα μαλλιά μου - 11 εκ. πίσω
τα νύχια των ποδιών μου είναι τόσο μακριά από την τελευταία φορά που έμεινα μόνη και τα κοψα
τα φρύδια μου το ίδιο


οι κατσαρίδες γίναν τόσο μεγάλες που ρίχνουν τα ποτήρια στο στεγνωτήρι
ανοίγω το φως και σκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις

ΣΠΙΤΙ

κλειστό

(λόγω καλοκαιρινών διακοπών)

η πρώτη εντύπωση είναι πάντα ότι το βλέπεις κάπως λυπημένο που το άφησες μόνο του τόσο καιρό

κάνεις κατς απ με τη ζωή που συνεχίστηκε σ'αυτό ενώ εσύ έλειπες

σ'όλες τις ακμές του παρατηρείς το παρτάκι που ποιος ξέρει πότε κανονίστηκε

δεν φαίνεται να ενοχλούνται που πλησιάζεις

ανθρώπινη παρουσία διασχίζει το σπίτι κι ανοίγει τα βλέφαρά του

σίγουρα τυφλώνεται στην αρχή απ'το απότομο φως

οι άνθρωποι που μείναν πριν από σένα καπνίζαν βιομηχανικά στο μπαλκόνι

και στην κρεβατοκάμαρα - τους έπεσε ένα και κρύφτηκε κάτω απ΄την ντουλάπα

αράξαν στο καναπέ του σαλονιού κι απλώσαν σεντόνι (πιθανόν κοιμήθηκαν εκει)

συμπλήρωσαν ονόματα στη φιλοσοφική λιμνούλα στο γραφείο μου

κάναν σχέδια για ένα κοτόπουλο που δεν μαγείρεψαν ποτέ

έφτιαξαν γαλλικό καφέ και σίγουρα εκνευρίστηκαν από την ώρα που πέρνει μέχρι να γίνει

διαβάσαν βιβλία απ'το κομοδίνο μου 

είμαι σίγουρη ότι γαργαλήθηκε από τα σώματα που χρειάστηκε να κουβαλήσει

θα σε ξεψειρίσω σπιτάκι

ξύλο στο πάτωμα εμφανίσου θα σε καθαρίσω να μοιάζεις με ξύλινο πάτωμα

πράγματα θα σας κάνω πιο ξεκάθαρα τι είστε

βιβλιοθήκη θα σε κάνω να μοιάζεις ξανά σαν να κουβαλάς βιβλία

τραπεζάκι θα ξαναποκαλύψω τις διαστάσεις σου

θέλω να διασχίζω το σαλόνι και να νιώθω ότι είναι ωραία να πατάς κάτω ξυπόλητος 

και να πιάνεις φευγαλέα τα πράγματα στην ακινησία τους

ότι το τραπεζάκι κάθεται ήσυχο στη γωνίτσα του στο μισοσκόταδο

ή  να μοιάζει με τραπεζάκι που κάθεται ήσυχο στη γωνίτσα του στο μισοσκόταδο