Αθηναϊκά

του πα πως απλά οι μέρες περνάνε και τα βράδια όλο (και) χορεύουμε

η αρρωστημένη μου παρέα ξεκληρισμένη

εμείς που μείναμε πίσω

τα βράδια χορεύουμε
μόνοι μας ο καθένας
ρίχνουμε ματιές ο ένας στον άλλον
χαμογελάμε που
αναγνωρίζουμε το μέσα
απ'έξω
αγκαλιαζόμαστε σφιχτά -ανάμεσα στον κόσμο
κι αφηνόμαστε απαλά
και πάλι μόνοι μας
χορεύουμε διατηρώντας την ζεστασιά
ακόμα ζωντανή αλειμμένη πάνω μας
τη σκορπίζουμε
στα μισοσκότεινα υπόγεια


φτου ξελεφτερία
δεν υπάρχει τίποτα να με κάνει να σκεφτώ
να μαζευτώ πάνω πάνω στο κεφάλι μου
να νεκρώσουν τα χέρια και τα πόδια μου
είμαι ε δ ώ   τ ώ ρ α
είμαι στα χέρια μου και τα πόδια μου και τον αφαλό μου
χορεύω με τους τρυφερούς αρρωστημένους φίλους μου

καμία αποκάλυψη ακόμα

εσωτερικές λειτουργίες
ένας πονοκέφαλος
σουβλιές στο κρανίο
και τα μάτια πονάγαν όταν ανοίγαν
όχι τα μάτια όσο η θέση τους στο κρανίο
επιβιβαστήκαμε
κι οι μέρες απ'την πέμπτη μέχρι την δευτέρα τρέξανε από δίπλα μας
σκοτάδι μηδένιζε
και ξημέρωμα πάταγε παύση
οι ώρες φαγωθήκανε με βουλιμία
κρουασάν φαγωθήκανε απ'τα ράφια 24ωρου μίνιμάρκετ
βενζίνη κάηκε σε μυστικές διαδρομές σε δρόμους που προορίζονταν για δράση
σε φλέβες που ξεκινούσαν απ'την καρδιά του πλάσματος που δημιουργήσαμε
όταν ενώσαμε τις ζωές μας προσωρινά και τις κλείσαμε στο σκοτεινό καταφύγιο
και φτάναν μέχρι τα υπόλοιπα για την επιβίωση μας όργανα
πήραμε μερίδιο απ'την βροχή που έριξε στην πόλη που φιλοξενούσε τις ζωές μας
υπήρξαμε ένα ακόμα αυτοκίνητο που περνάει δίπλα απ'τα αυτοκίνητα των άλλων
χωρίς αποσκευές
αφήσαμε τα πράγματα μας πίσω
όλες οι καταγραφικές μηχανές δεν πέρασαν τον έλεγχο
καμία απόδειξη δεν δημιουργήθηκε εκούσια
ανάμεσα στα κομμάτια μας σκορπισμένοι καπνοί και τελειωμένα χαρτάκια
πολλά δάχτυλα ψαχούλεψαν ψιχουλακια καπνών
περιπτεράδες είδαν κομμάτια μας
κάποια απ'τα κομμάτια μας
ανταλλάξαμε λεφτά όχι πολλά αλλά υπήρξαμε μέρος της ημερίσιας μπάζας τους
συνδυάσαμε τα κομμάτια μας με όσους τρόπους είχαμε εύκαιρους
υποδυθήκαμε ιδιότητες πολλές ταυτόχρονα
απασχοληθήκαμε με πραγματικότητες άλλες
με λόγια σκόπιμα και άσκοπα
στο φως του υπολογιστή
κουνήσαμε τα κεφάλια μας ολντ-σκουλ-χιπχοπικα
και λίγο τα πόδια μας κλωτσώντας μπάλες μπαλίτσες
στην άκρη της πόλης πριν τη θάλασσα



πιο εσωτερικές λειτουργίες
αίμα υπήρξε χωρίς την γνώση των άλλων κομματιών
και δάκρυα σημειώθηκαν παρομοίως
δάκρυα ακέραια κι ανεξάρτητα σκουπίστηκαν απ'το πάπλωμα
σιωπηλές απογνώσεις βγήκαν απ'τα στόματα και διαλύθηκαν στον αέρα
κύκλωσαν τα σώματα με αέρα περιέκτικότητας 70% όγκο προς όγκο
μουσούδια κόλλησαν σε λαιμούς προσπαθώντας να αναπνεύσουν καθαρό αέρα
καλύφτηκαν με παπλώματα να προστατεύτουν απ'την απόγνωση
μαλακά δέρματα τρίφτηκαν μεταξύ τους
χωρίς ποτέ να βρουν άκρη

εστιάζεις στο άπειρο κι όλα φαίνονται κομπλέ

κι αν εστιάσεις στο μηδέν όλα φαίνονται θολά;