ακόμα να σκάσει

φούσκωνε και φούσκωνε
και φούσκωνε
και φούσκωνε
μέχρι που γέμισε το δωμάτιο
κι όλοι οι υπόλοιποι κολλήσανε στους τοίχους.

δεν φτάνω να σε κοιτάξω στα μάτια

γιατί το πληκτρολόγιο μου πάει τόσο αργά σήμερα;
γιατί δεν συμβαδίζει με τις σκέψεις μου;
έχω τόσα πολλά να σου πω.
πες μου σε λατρεύει κανείς όσο εγώ σήμερα;
σε ξανανακαλύπτει όπως εγώ;
και την προσοχή μου όλη
και το μικρό μου δαχτυλάκι αν θες
στο δίνω να το ροκανίσεις.
τα μάτια μου ανοίγω
διάπλατα
να δεις πως φαίνεσαι από μέσα μου
για να σε διασκεδάσω μόνο.
κοίτα πόσο μικρή με κάνεις.
να τώρα χωράω στο μικρό σου δωμάτιο
κάτω απ'το δαντελένιο σου μαξιλάρι.

Περί ηγεσίας

Μια φορά ήταν ένας ηγέτης που ένιωθε πολύ μόνος.
Αλλά ήταν πολύ ηγέτης.
Βασικά ήταν ο ηγέτης.
Πως να στο κάνω να καταλάβεις,ήταν παντοδύναμος.
Από τους ηγέτες που δεν υπάρχουν άλλοι ηγέτες στην κατηγορία τους.
Ηγούνταν των πάντων.
Οι φήμες λένε πως ήταν τόσο μεγάλος ηγέτης που όταν ξάπλωνε στην ανταρκτική,αυτή του τανε σαν στρώμα θαλάσσης.
Όχι ψέματα.Οι φήμες δεν λέγανε για την ανταρκτική.
Οποιοσδήποτε ξάπλωνε στην ανταρκτική θα έπεφτε στο διάστημα.
Γιατί οι φυσικοί νόμοι δεν κάνουν εξαιρέσεις ούτε και σε ένα τόσο μεγάλο ηγέτη όταν κοιμάται ανάποδα.
Μάλλον ο βόρειος πόλος θα λένε οι φήμες πως του τανε σαν στρώμα θαλάσσης.
Μόνο να επιπλέει ξαπλωμένος μπορούσε.
Γιατί μόνο αυτό έπρεπε σε έναν ηγέτη των διαστάσεων του.
Για όλα τα υπόλοιπα παραήταν ηγέτης για να τα κάνει.
Και δεν είναι η πλήξη κι η ανία που τον βασάνιζαν.
Όχι κάθε άλλο.
Το να είσαι ηγέτης είναι ακριβώς όπως το φαντάζεσαι.
Απόλυτα διασκεδαστικό.
Αλλά ήταν ο ηγέτης και δεν υπήρχε κανείς άλλος ανάλογος των κυβικών του.
Γι'αυτό σου λέω άσε την εξουσία καλύτερα.Είναι άτιμο πράγμα.

αν δεν μπορείς να χτίσεις,μπορούμε να σκάβουμε.

να στεκόμαστε σιωπηλοί

και το δωμάτιο να 'ναι μεγαλύτερο από ποτέ

οι αρθρώσεις μας να χαλαρώνουν

να αισθανόμαστε τη βαρύτητα στα δάχτυλά μας

που θέλουν να χτυπήσουν το πάτωμα 

να αρχίσουν να ξύνουν το ξύλο να ανοίξουν τρύπα να γλιστρήσουμε μέσα

μέχρι να μας βγουν τα νύχια 

και μετά στο επόμενο και στο επόμενο μέχρι να φτάσουμε στο επίπεδο του δρόμου 

και τότε μια μικρή παύση για να μπήξουμε αργά ένα ένα τα δάχτυλα στο μαλακό χώμα 

και να αρχίσουμε να σκάβουμε ξανά με την ίδια μανία

δίχως να παίρνουμε ανάσα 

γιατί κάτι τόσο θνητό δεν μας απασχολεί σε τέτοιες στιγμές

και να διεισδύουμε όλο και πιο μέσα βαθιά μέσα στη γη 

μέχρι να σκεπαστούμε ολόκληροι και μόνο τότε θα γυρίσουμε

για μια στιγμούλα μονάχα

να κοιτάξουμε απ'την τρύπα να δούμε αν μπορείς να μας δεις

και αμέσως θα ξαναγυρίσουμε στη δουλειά μας

να εισχωρούμε βαθιά μέσα στη γη μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο και να μαστε σίγουροι 

ότι δεν μπορούμε να σκεπαστούμε με πιο παχιές κουβέρτες.

τι;δεν ακούμε τι λες.

πλατσούριζα

θα με πας στο σέλας να θυμηθούμε τα παλιά/αναγούλα
ήθελες να πίνω.μόνο τότε μιλούσα πραγματικά έλεγες/τώρα σου λέω εγώ να πιούμε για να μπορέσω να κοιμηθώ μαζί σου

το καταστατικό μας δεν πρόβλεπε τίποτα τέτοιο/αν είναι δυνατόν δυο τέτοια μυαλά.

μα δεν το περιμέναμε ποτέ να έρθουν τα πράγματα έτσι/εσύ δηλαδή 

είχαμε συμφωνήσει να σε λατρεύω,να σε θαυμάζω και να γελάω με τα αστεία σου/δεν θυμάμαι να με ρώτησες ποτέ

ήσουν τόσο σίγουρος πάντα/για μια στιγμή χαμογέλασα μέσα μου

μα δεν θα μπορούσα ποτέ να σε στεναχωρήσω/ναι,βλέπω πόσο λάθος είναι να 'μαι ειλικρινής.

δεν με νοιάζει,ήθελα να ακούσω,είπες/δεν θα το ξανακάνω,είπα.μέσα μου.

θεέ μου ήμασταν τόσο ποπ/πως θα μπορούσα να μας πάρω στα σοβαρά;

χωρίς μουσική

τα ρούχα που έβγαλα να δοκιμάσω είναι ακόμα πεταμένα πάνω στο κρεβάτι μου.

αφόρετα τελικά.όλα τους.
και το καλτσόν μου το 'βγαλα.
και τα σκουλαρίκια
και τους φακούς μου.

σε κοιτώ χωρίς να σε βλέπω
ακουμπάω την πλάτη μου στον παγωμένο τοίχο
για να νιώσω κάτι αυτή τη φορά
αλλά ούτε κρυώνω,ούτε ζεσταίνομαι πια.
θα σηκωθώ πάλι και θα αρχίσω να περπατάω
μέχρι να βγω στο λιμάνι
δεν θα πάρει πολύ
μένω δίπλα στη θάλασσα τώρα
θα μπω μέσα και θα συνεχίσω να περπατάω
έχουμε συμφωνήσει πως μέχρι να μου φτάσει το νερό στη μέση περίπου
οι συμπληγάδες θα 'ναι εκεί
εγώ το μόνο που θα κάνω
είναι να σταθώ ακίνητη
να μου τσακίζουν το κορμί
με ρυθμό.


γιατί φοβάμαι ότι θα με κρεμάσεις;

τηλεφώνημα

ο μπαμπάς μου πε ότι αυτά τα μαύρα πουλιά που πετάνε σε σμήνη δεν είναι κοράκια,είναι ψαρόνια.
με ρώτησε ο καιρός πως είναι η θερμοκρασία είναι τέλεια είπα θέλω να 'ναι έτσι πάντα με ρώτησε κάνει κρύο μέστο σπίτι είπα τώρα λίγο ναι μου πε θα φταίνε οι κουρτίνες που δεν έχετε στο σαλόνι ειπα ναι αυτό θα φταίει μάλλον μου είπε τρώτε είπα ναι έχουμε και μπρόκολο τώρα μου πε α ωραία είπα ναι μου πε θα τα πουμε είπα ναι θα ρθω σύντομα άλλωστε μου πε σωστά του πα ναι μου πε να προσέχεις.
αυτά.

οι λέξεις που μου άρεσαν σήμερα.

λιλιπούτειο,πέλος,κτερίσματα,λάντζα,ντετερμινισμός,νευρώσεις,
προβιές,αντηρίδα,διασκελισμοί,Γαλιλαίος Γαλιλέι,
ασαμπλάζ,ξίγκι,γλυφό,μπίτνικ
σουρτούκο,σπλάχνο
αφαλός

είσαι σίγουρος ότι γράφω για σένα αυτή τη φορά

Μου ζήτησες την άδεια να πυροβολήσεις στο ψαχνό.
Ω μα τι τζέντλεμαν.
Be my guest,αν νομίζεις ότι μπορείς να με πετύχεις.

μια μέρα θα σου χτίσω ένα μουσείο

τρέχουμε στη σκηνή
ακολουθώ με το βλέμμα μου τον συμπαίκτη που διάλεξα.
με σπρώχνουν και γλιστράω,φοράω τις καινούργιες μου κάλτσες βλέπεις.
με την άκρη του ματιού μου τη βλέπω απέναντί μου.
αλλάζω θέση αντικριστά πάντα με τον συμπαίκτη μου.
νομίζω ότι τη βλέπω πάλι.
διατάζω τον εαυτό μου να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι.
κινούμαι στο χώρο.
αυτή τη φορά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι με παρακολουθεί.
γυρνάω να την κοιτάξω και τα βλέμματα μας συναντιούνται.
προσπαθώ να παραμείνω προσγειωμένη.
γυρνάω πίσω μου να δω αν κοιτάζει πέρα από μένα,αν έχω ξεγελαστεί πάλι,αν πήραν τα μυαλά μου αέρα.
αλλάζω πάλι θέση και τώρα είμαι πια σίγουρη.
εμένα διάλεξε.εμένα.για συμπαίκτη της.
προσπαθώ πάλι να συγκεντρωθώ.
αποφεύγω το βλέμμα της και παρακολουθώ τον δικό μου συμπαίκτη
μα δεν μπορώ να μην νιώθω τα μεγάλα της μάτια καρφωμένα πάνω μου.
ο καθένας διαλέγει τώρα και δεύτερο συμπαίκτη
και νιώθω το βλέμμα της να χαλαρώνει καθώς μοιράζομαι πλέον την προσοχή της με κάποιον άλλο.
σύντομα όμως μας σημαίνουνε παύση
μένουμε όλοι κοκαλωμένοι.
πρέπει να αποφασίσουμε λένε ποιος από τους συμπαίκτες μας είναι ο προστάτης και ποιος ο δολοφόνος μας.
διαλέγω γρήγορα τους δικούς μου και περιμένω στην ακινησία να διαλέξει τους δικούς της.
τι θα 'μαι άραγε;
ο προστάτης ή ο δολοφόνος της;
στοιχηματίζω ο δολοφόνος.εγώ αυτό θα 'κανα τουλάχιστον.
τέλος παύσης.
αρχίζουμε πάλι.
τη βλέπω να τρέχει προς το μέρος μου.
τα μάτια της λάμπουν.
με ακουμπάει.
σκατά.
είμαι ο προστάτης της.
αυτή η γκόμενα έχει αρχίδια.

με χαλαρούς τους μύες

Δεν θα πάρει πολύ
θα μου σφίξεις λίγο τα χέρια
και θα σου πω με πονάς
ύστερα θα ελευθερώσεις τους καρπούς μου
κι η δουλειά σου θα 'χει γίνει
θα σου πω κάνε ότι θες
ξεφορτώσου μόνο το σκυλί που κλαψουρίζει στην πόρτα μου
δεν θα θέλω να ξέρω τίποτα παραπάνω
γιατί δεν σου απευθύνω το λόγο
τίποτα απ'όλα αυτά δεν είναι για σένα.
δεν θυμάμαι να χω νιώσει πιο αδύναμη
θα πέσω στο πάτωμα
με τα χέρια να κλείνουν τα αυτιά μου
και θα προσπαθώ να κολλήσω στον εαυτό μου ένα τραγούδι
για να ξεκολλήσω απ'το παλιό
να μη σ'ακούω που τριβελίζεις το μυαλό μου
γιατί το ξέρω θα βάλεις τη μουσική σου
θα πετάξεις τα πράγματά σου
θα απλωθείς στον χώρο
και θα απορήσεις όταν σε κλειδώσω έξω
για να σε τιμωρήσω
για κάποιο λόγο που δεν θα χω εύκαιρο εκείνη την ώρα
μόνο και μόνο για να σου ανοίξω τρία λεπτά αργότερα
και να σε μπάσω μέσα
και μετά πάλι απ'την αρχή
μέχρι να πάρεις αυτό που θέλεις και να φύγεις
ή να βαρεθείς να πέφτεις με γδούπο στην πόρτα.

πες το όπως θες

το δέρμα μου έχει τσιτωθεί
δεν με χωράει αυτό το σώμα
μία από αυτές τις μέρες
θα πάρω μια περούκα
και θα πάω σ'άλλη χώρα.