Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

όταν γυρίζω σπίτι μόνη


με ότι ψυχραιμία έχει απομείνει στο ντεπόζιτο μου
εγκαθιστώ τεχνητή παρέα στα αυτιά μου
που με πιάνει απ' το χέρι
και με ρωτά
how was your day my dear

μέχρι να διαλυθεί η μπλε καραμέλα στο στόμα μου
και να φάω την επόμενη
ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά
θα πετύχω μία με κόκκινη γεύση

Δεν υπάρχουν σχόλια: