Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

διαχειριστική περίοδος

οι μέρες μέχρι το τέλος του ιουνίου είναι κελιά σε πίνακα 7 x 10
νιώθω σαν να χτύπησε το κουδούνι και μπαίνουμε μέσα για μάθημα σέρνοντας τα πόδια μας
για την ακρίβεια έτσι ένιωθα προχτές
σήμερα νιώθω ήδη μεστην τάξη κι ίσα που ρίχνω κλεφτές ματιές απ'το παράθυρο
μετακινούμαι από κελί σε κελί κι εσύ ούτε που πέρνας ποτέ 
να μου δώσεις το χέρι σου μέσα απ'τα κάγκελα
δεν έχω νέα σου κι έτσι δεν έχω τίποτα πια να αναφέρω
γι' αυτό σωπαίνω και μόνο μετράω κουτάκια
δεν ήθελα να ξεμαγευτώ
αλλά από μικρή μου λέγανε
πως αργά ή γρήγορα όλα τα συνηθίζεις

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Εμείς κι ο Κόσμος στον Χρόνο



για μένα απ'τις πιο σημαντικές μας μέρες ήταν αυτή στα βράχια με τη μερική εποπτεία της αθήνας
ανάμεσα στα ξερόχορτα

εκείνη την μέρα που προσπαθούσα να σου εξηγήσω για το πόσο ο καθένας
το ζει στο φαντασιακό του

μου έλεγες μα όχι κάτι φτιάχνετε μαζί με τον άλλο

σου είπα για την πρώτη φορά που έπεσα απ'το μπαλκόνι που ταν τότε που κατάλαβα πως
δεν μπορείς να ζητάς από τον άλλο να σε βάλει σε μια προσδιορισμένη από σένα θέση στο
σχήμα του γιατί είναι αναγκαστικά διαφορετικό απ'το δικό σου και η θέση που χεις στο
μυαλό σου μπορεί να μην μεταφράζεται σε τέτοια θέση στο μυαλό του
για παράδειγμα αν το φαντασιακό μου είχε σχήμα τρίγωνο και για μένα εσύ είσαι στην
κορυφή δεν μπορώ να σου ζητάω να με βάλεις στην κορυφή σου αν εσένα το σχήμα σου
είναι κύκλος

σου μίλησα για το σχήμα μου που ο Άλλος  θέλω να είναι τόσο μεγάλος που να χωράει τα
πάντα κι αφού πρόκειται για ένα σχήμα Εμείς κι ο Κόσμος πρέπει ο άλλος να με βλέπει
ολόκληρη όπως είμαι κι αυτό σημαίνει και να με βλέπει να βλέπω τον Κόσμο κι ο Κόσμος
είναι οι Άλλοι από Μας οπότε πρέπει να με βλέπει να βλέπω τους Άλλους  γιατί αν δεν
συμβαίνει αυτό τότε δεν βλέπουμε τους Άλλους κι είμαστε περιχαρακωμένοι στο Εμείς μας κι
αγνοούμε τον Κόσμο πράγμα που το βρίσκω άρρωστο

όταν σε ρώτησα εσένα ποιο είναι το σχήμα σου
άρχισες μια διάλεξη για το πως μετατοπίστηκε το βάρος στη δυτική σκέψη
από τον τόπο από κει που τα αντικείμενα ήταν διεταγμένα στο χώρο κι εμείς είχαμε εποπτεία
ή κάπως έτσι
στον χρόνο που όλα πλέον θεωρούνται να μεταλλάσσονται κι εμείς τα βλέπουμε σε
στιγμιαίες τους καταστάσεις
κι εγώ τέντωνα τα αυτιά μου γιατί μου τα χες πει αυτά αλλά δεν τα χα χωνέψει ακόμα καλά
ενώ το ήθελα πολύ αλλά σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι καθυστερούσες να απαντήσεις στην
ερώτηση γιατί δεν το χες σκεφτεί ποτέ (πράγμα που αποδείκνυε αυτό που έλεγα για τα
διαφορετικά αντιληπτικά σχήματα)

έτσι με βάση τα παραπάνω μου εξήγησες πως πότε το ζεις πιο τυχοδιωκτικά πότε πιο
αγκυροβολημένα πότε θες να χτίσεις σπίτι πότε θες να βγεις στο δάσος

μου είπες πως μπορούμε να χτίσουμε ένα σπίτι στο δάσος
αλλά γρήγορα το πήρες πίσω γιατί κι αυτό ρίζωμα είναι

τότε εφάρμοσα το χωρικό σχήμα μου στην θεωρία του χρόνου
η ανάγκη μου να βλέπω το κύκλο του άλλου που τα χωράει όλα
σαν ερμηνευτικό σχήμα στην προσπάθεια να χω εποπτεία της στιγμής

και τότε σκέφτηκα ότι  μπορούμε να μαστε εμείς το σπίτι που βγαίνει στο δάσος
κι αυτό θα μας έκανε νομάδες στον χρόνο
δεν θυμάμαι αν στο πα
εκείνη τη στιγμή αποφάσισα πως έιμαι έτοιμη να σε κάνω κύκλο μου
ενθουσιασμένη που κατάφερα να βρω μια γέφυρα για το σχήμα σου
αλλά δεν στο πα γιατί
ποιός ξέρει πόσο απέκλινε το πως σκέφτεσαι από το τι κατάλαβα
σημασία είχε τι αποφάσισα κι αυτή η απόφαση με είχε ήδη αλλάξει











Τρίτη 24 Απριλίου 2018

θρησκευτικές κατασκευές

δεν θα βγάλουμε άκρη το ξέρουμε
το ξέρουμε το λέμε όλα είναι μια παρεξήγηση
αλλά δεν μπορώ να το κουνήσω από δω αν δεν την λύσουμε
αυτό που θα πρεπε είναι να σ' αφήσω να κάνεις ότι σε φωτίσει ο θεός
γιατί μεγάλα παιδιά είμαστε πια
μπορείς να μ' αφήσεις αν δεν με σηκώνει ο οργανισμός σου
αλλά όσο και να τα ζυγίζω δεν θέλω να σταματήσω
να συχνάζω σε μέρη και βιβλία που με κάνουν να νιώθω κοντά σου
και να ανάβω κεράκια απ'το μπουκέτο που μου κανες δώρο
κάποιο ξημέρωμα που καταλήξατε σε κάποια εκκλησία
απο κείνα που δεν με φοβόσουν ακόμα τόσο
και να σκαρφίζομαι ιεροτελεστίες για να με βοηθήσουν
να σου δώσω χρόνο -ένα για κάθε μέρα που δεν μιλάμε
και να προσεύχομαι ότι στο τέλος θα καταλήξεις στο ότι είναι κρίμα
να πάψει να μιλιέται μια γλώσσα σαν την δική μας
γιατί για μένα το δώρο ήταν που βρήκα κάτι που θέλω να σηκώσω

Κυριακή 1 Απριλίου 2018

ερωτας στα χρονια του μεσσεντζερ

Ε οταν ξυπνησεις και δεις τις ωρες που εχω να συνδεθω ονλαιν και συμπερανεις οτι ηταν καπου στις 5.30 το πρωι να ξερεις οτι μπηκα για να δω αν παραδοθηκε το μηνυμα μου και ποσες ωρες εχεις να μπεις