Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

το μωρό που κλαίει


τελευταία με γυρνοφέρνει αυτή η ανάμνηση
η αδερφή μου σχετικά πρόσφατη κοιμάται στην κούνια της
κι εγώ στην κουκέτα πάνω να κλαίω
χωρίς να θυμάμαι ποια ήταν η αφορμή
και να σκέφτομαι ότι κλαίω σιγανά να μην ξυπνήσω την αδερφή μου
κι ότι μ'αυτό τον τρόπο τιμωρώ κάπως τους γονείς μου
που το παιδί τους κλαίει μαρτυρικά κι αυτοί το αγνοούν

μια άλλη φορά θυμάμαι να κλαίω τόσο δυνατά γιατί με έχουν βάλει τιμωρία
που δεν έφαγα το φαγητό μου φάση
καλοκαιρινό βράδυ με κατεβασμένα πατζούρια
που κάποια παιδιά που περνούσαν από κάτω με κορόιδεψαν
και μιμήθηκαν κοροιδευτικά το κλάμα μου

θυμάμαι να κλαίω και να μουσκεύω το μαξιλάρι μου
και να κλαίω κι άλλο για να μην στεγνώνει
και να φτιάχνω  πάνω του σχήματα με τα δάκρυα μου

σίγουρα το κλάμα υπήρξε από πάντα το πυρομαχικό μου