Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

νοηματικός τοίχος και τζαπανίζ παράκρουση

τράβηξα μια γραμμή στη μέση του τοίχου μου και χώρισα τα παλιόχαρτα μου εκατέρωθεν σε μέσα και έξω
μέσα- προσωπικό     έξω- δημόσιο

υπήρχαν χαρτιά που έπρεπε να βάλω κοντά στη γραμμή και χαρτιά που αφορούν την αντίληψη του χώρου γενικά που θα πρεπε να μπαίνουν σε μια άλλη ζώνη πιθανότατα καταμήκος και των δύο υποδιαιρέσεων του τοίχου

υπήρχαν χαρτιά που θα πρεπε να μπούνε πιο μέσα από τα άλλα πλησιάζοντας την πόρτα 


μέσα πιο μέσα πιο σκοτεινά πιο μέσα
θυμήθηκα το επισόδειο με τα mushi που τρεφόντουσαν απ΄το σκοτάδι στα μάτια της κοπέλας
κάτι μου χουν κάνει οι άτιμοι οι ιάπωνες 
[διάλειμα για να ξαναδιαβάσω την εργασία μου για το φως να βρω ποια σημεία να σημειώσω να τα βάλλω κι αυτά στην θέση τους στον νοηματικό μου τοίχο]
το βρήκα 
βρήκα ποιο σημείο είναι 
"η ομορφιά γι'αυτούς αναδεικνύεται μόνο μέσα απ'το σκοτάδι,στοιχείο που της δίνει το απαραίτητο μυστήριο"
οι σχιστομάτιδες φτιάχνουν πρώτα μια σκιά στη γη και μετά χτίζουν ένα σπίτι μέσα της και βάζουν κι αυτά τα χαρτιά για να μπαίνει ομιχλώδες το φως μέσα στα κουτάκια τους για τοίχους και βάφουν άσπρα τα πρόσωπα των γυναικών τους για να τις βλέπουν μέσα στο όσο το δυνατόν σκοτάδι

οι τύποι είναι τόσο εξοικειωμένοι με το σκοτάδι και την εσωτερικότητα που οποιοσδήποτε δυτικός θα ικέτευε να πουν στο παιδί του πως να μην φοβάται το σκοτάδι
υπερβολική άποψη το ξέρω
αλλά μην πας μακριά τα μικρά μαύρα χνουδωτά πλασματάκια που ζουν στα κλειστά σπίτια και μοιάζουν με σκόνη στο my neighbour totoro και το spirited away ; πόσο γλυκούλικα και καθησυχαστικά είναι για τη φαντασία ενός παιδιού ή κάποιου τελος πάντων;

δεν ξέρω μπορεί να χω πάθει κάποια τζαπανιζ παράκρουση
αλλά κρατάω από αυτούς τις ενεργοποιημένες αισθήσεις, την ησυχία, τη φαντασία , την παρατήρηση της ανάσας του σώματος και το κενό/παύση/ενδιάμεσο διάστημα σαν τώρα γεμάτο δυνατότητες /υπόσχεση που δεν έχει ακόμα εκπληρωθεί το σημείωσα πάνω στο δέρμα μου

προαγωγικό κενό εκεί είναι η φάση
με λίγη δουλειά θεωρητικά όποτε σου τα σκάει το εσωτερικό κενό θα είσαι σε θέση να είσαι παρών εκεί στη στιγμή να παρατηρείς τον εαυτό σου και με ενεργοποιημένες σου τις αισθήσεις για να αερίζεται το σκοτεινό κουτάκι που έχεις στο κεφάλι σου

τα άνιμε που βλέπω ξέρουν και είναι διδακτικά ως προς το πόσο πρέπει να προσέχεις μαυτά τα πράγματα
το κορίτσι που ζούσε στο σκοτάδι με τα mushi που μεγάλωναν και πλήθαιναν κατοικώντας τα μάτια της έβγαλε πίδακες ασημένιου υγρού  απ'τα μάτια της που τρέχανε για πολλήη ώρα μέχρι να χυθεί τόσο ώστε να μπορέσει πάλι το κορίτσι να δει το φως του ήλιου έστω με ένα γυάλινο μάτι που της χάρισε ο mushi-shi,ο master of mushi που γυρίζει τον κόσμο ερευνώντας τα mushi και βοηθώντας τους ανθρώπους που τους προκαλούν προβλήματα,της είπε να προσέχει ποτέ δεν πρέπει να κοιτάει το σκοτάδι πάρα πολύ ώρα και με τα δεύτερα βλέφαρά της κλειστά γιατί μπορεί να καταλήξεις να βλέπεις μόνο αυτό για πάντα


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

κάποιος έχει γράψει στις σκάλες για την 301 με μπλε μαρκαδόρο στον τοίχο ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΑΣ

νομίζω ότι το περπάτημα μου έχει γίνει πιο γρήγορο
όταν γυρνάω απ'τη δουλειά σχεδόν τρέχω να φτάσω σπίτι



όταν γύρισα απ'την αλβανία ανυπομονούσα να πω ότι έγινε στους γονείς μου
να ξεκαθαρίσω στο μυαλό μου καλύτερα ποια στάση θέλω να κρατήσω

η γιαγιά ρωτούσε αν ο εργοδότης μου είναι κανας πορνόγερος
κι ο μπαμπάς της είπε ότι μια ζωή θα πρέπει να αντιμετωπίζω πορνόγερους
θα μάθω να τους χειρίζομαι μια ώρα αρχίτερα

ο μπαμπάς με κοίταξε και μου είπε ότι και το δικό του αφεντικό είναι ψιλο-φασίστας
κι η μαμά είπε για τη δουλειά που παίζει να αρχίσει ότι η φίλη της είπε πως θα ακούει πολλές μαλακίες γιατί το αφεντικό είναι χρυσαυγίτης

αναρωτήθηκα πόσο θα μπορούσε να αντέξει η μάνα μου σε ένα τέτοιο περιβάλλον χωρίς να ξεσπάσει και του απαντήσει - σίγουρα ελάχιστο συγκριτικά με τον πατέρα μου που φαινόταν πιο εξοικειωμένος με την ιδέα να κάνει τον μαλάκα

μας ένιωσα πολύ γλυκούς σαν οικογένεια πως αντιμετωπίζουμε τον κόσμο έξω από το σπίτι

το βράδυ πριν πέσω για ύπνο περπάτησα στις μύτες των ποδιών μου όλο το σπίτι πάνω κάτω στο σκοτεινό υπόγειου που ταν πάντα του θείου μου -πολύ κοντινές η δίπλα αυλές-ξανά πάνω-ροχαλητά μπαμπά και φως τηλεόρασης-κι άλλο πάνω ανοιχτή πόρτα μαμάς που ξέρω ότι έχει τεντωμένες της κεραίες της-τρίξιμο σκάλας-δωμάτιο-πατζούρια όσο πιο αργά για τον λιγότερο δυνατό θόρυβο-πήρα ένα κάλυμμα της γιαγιάς που την επόμενη μέρα έψαχνε-και κάθησα στο μάρμαροσκαλάκι της μπαλκονόπορτας να κάνω ένα μονοφυλλάκι - εκεί φοβούμενη να μην τρομάξει η γιαγιά μου κι ανοίξει την δίπλα μπαλκονόπορτα-ένιωσα όλα αυτά τα χρόνια που με χωρίζουν απ'την παιδική μου ηλικία να φωτίζονται μέσα μου-ένιωσα την κίνηση τους μέσα στο σώμα μου - όλοι οι κρυφοί μπάφοι ήταν εκεί μαζί μου-όλα τα βράδια που έμενα ξύπνια ενώ όλοι κοιμόντουσαν ήταν εκεί μαζί μου- κι επιτέλους αυτή η λαχτάρα μου όλη αυτή την βδομάδα του εξαντλητικού χαμόγελου και της διπλωματικής σιωπής στην αλβανία να βρεθώ στο οικογενειακό μου περιβάλλον να νιώσω εκείνη την ταυτότητα μου ξεκάθαρη - αυτή της μεγάλης κόρης του στέλιου και της αμαλίας


Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

για να σε κρατήσω για πάντα σε έκανα πληγή που κουβαλάω μέσα απ'τα ρούχα μου

αλλά εγώ λέω ότι εσύ άρχισες πρώτη να με πονάς και έτσι βρεθήκαμε μπροστά σε ένα σχήμα:

η κοτα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα

για να έχω ελπίδες μαζί σου - προσπάθησα να γίνω καλά
                                         να μην με πληγώνεις όποτε υπάρχω μαζί σου στον ίδιο φυσικό χώρο

η πιλοτική λειτουργία εφαρμόστηκε την πρώτη μέρα μετά τα πολύ άσχημα των χριστουγέννων
την πρώτη μέρα καλής θέλησης

δεν θέλω να μιλάω γι'αυτό
δεν θέλω να το σκέφτομαι   γιατί δεν κάνει
  κάνει φαύλος κύκλος

κι έχουμε εντολή από τα κεντρικά
να αποφεύγουμε αυτά τα σημεία της ιστορίας
αυτά ακριβώς που πονάνε περισσότερο

όπου οδυνηρά σημεία τοποθετούμε λαλαλαλαλαλαλαλαλαλα
και συνεχίζουμε να ζούμε
πρέπει να μαστε καλά
εντολή από τα κεντρικά

μετά την πιλοτική λειτουργία λένε πως σημειώσαμε τα θετικότερα δυνατά αποτελέσματα μετά από καιρό
γι'αυτό μας λένε we must stick to the plan


τώρα όταν είμαστε μαζί στον ίδιο φυσικό χώρο
τραγουδάμε με όλη μας την δύναμη
λαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλλαλα


και όλα παν μια χαρά

υπήρξαν επιπλοκές προφανώς σε όλο αυτό
καινούργιο λογισμικό ούτε ένα χρόνο δεν έχει κλείσει ακόμα

όπως μια φορά σε ένα ράτζο ανάμεσα σε άλλα τρία κρεβάτια
μας αγκάλιασες όπως ξάπλωνες πίσω μας και λάγκαρε το σύστημά μας
οι οθόνες μας ρίξαν μαύρο και δάκρυα άρχισαν να χύνονται καταρακτωδώς από τα μάτια μας
τα χειριστίρια μας είχαν όλα παγώσει και ούτε η πιο απλή εντολή στη γλώσσα με τη χελωνίτσα
δεν μπορούσε να εκτελεστεί

μας πήρε μερικά λεπτά


ευτυχώς
τα δόντια της χριστίνας τρίξανε και εσύ γέλασες κι εμείς γελάσαμε και στην οθόνη το μαύρο αναβόσβησε και είδαμε ξανά για λίγο κι έτσι γρήγορα επαναφέραμε τα συστήματα μας το λογισμικό έκανε τη δουλειά του (τελευταίας τεχνολογίας παιδί μου) και σύντομα ήμασταν σε θέση ξανά να βροντοφωνάξουμε ΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑ μέχρι να λιώσουν οι μπαταρίες μας (ΑΑΑ++)





κάνω φασαρία σαν κουρδιστός τυμπανιστής κι όλο αυτό μου θυμίζει σοβιετική παρέλαση και τον ορισμό του κούντερα για το κιτς    - να προσποιείσαι πως κάτι δεν υπάρχει





γιαα πάμε όλοι στις θέσεις μας   -και . . . συνεχίζουμε να ζούμε
ΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑ

ένας χρόνος και συνεχιζουμε