Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

το κάλμ ντάουν

το χω πει χίλιες φορές η τελευταίες μέρες πριν φύγω είναι πάντα οι χειρότερές μου
την πρώτη μέρα που γυρνάω δεν με χωράει ο τόπος
κι αυτή τη φορά το χρονικό πλαίσιο - 2 βδομάδες μάη -εξεταστική- καλοκαίρι το κανε χειρότερο
δεν ξέρω πως τα καταφέρνω πάντα και μπλέκω σε αθηναϊκά ειδύλλια είχα πει θα το κόψω
με κανε πάντα να μαι με το ένα πόδι αθήνα με το άλλο θεσσαλονίκη
στερώντας μου τη δυνατότητα να νιώσω ότι μένω εδώ
στη λίστα μου για το τι σημαίνει να κατοικείς σε ένα μέρος υπήρχε μέχρι στιγμής το να έχεις:

  1. τον περιπτερά σου
  2. το σουπερμάρκετ σου
  3. το 24ωρό ταχυφαγείο σου
  4. τον ντιλερά σου
  5. τον μάστορα σου
  6. την λαϊκή σου
  7. τον κοντινό που μπορείς να αφήσεις τα κλειδιά σου
  8. την παρέα σου (πρόσφατα μου έγινε τόσο ξεκάθαρο)
εε αυτές τις μέρες που τρέχω πάνω κάτω τον εαυτό μου από δω κι από κει και προσπαθώ να τον κρατάω απασχολημένο όλη μέρα να μην μείνει μόνος του γιατί δεν την παλεύει έγινε σημαία μου

       9.τον ερωτικό σύντροφό σου
          (όχι για όλους φυσικά αλλά για γκομενοκεντρικούς
           ανθρώπους σαν εμένα-σίγουρα είναι απαραίτητο)


είχα τρελαθεί με προβλημάτιζε το πότε και αν θα σταματήσω να βρίσκομαι σ'αυτήν την τυχοδιωκτική φάση αναζήτησης του επόμενου πράγματος με το οποίο θα απασχολήσω τον εαυτό μου γυρνώντας σπίτι με το βροχερό λεωφορείο είπα δεν γίνεται αν δεν κάνω μια στάση στην ροτόντα δεν θα την παλέψω να κάτσω ήσυχη στα αυγά μου για λίγο σπίτι μου αλλιώς αν δεν ναρκώσω τον εαυτό μου κι αφού μπήκα καταπιάστηκα με την τακτοποίηση ραφιών και δωματίων βομβαρδίζοντας με ερωτηματικά τον εαυτό μου ποια είναι η φάση σου τι θέλεις ποιο είναι το πρόβλημά σου τι περιμένεις και σε ποια υποθετική εξέλιξη θα ηρεμούσες αλλά όταν κάθισα και δίψασα και αποφάσισα να φτιάξω γαλλικό -δόξα τω θεω έβρεχε και τον σήκωνε γιατί δεν είχα φραπέ- είδα στο ράφι τον ελληνικό κι εξεπλάγην με τον εαυτό μου που ξέχασα πως πίνω ελληνικό κι αναλογίστηκα πόσο καιρό έχω να αράξω πραγματικά σπίτι μόνη μου και ανέτρεξα όλες τις μέρες των διακοπών του πάσχα που το σκαγα απ'το σπίτι πεινασμένη κι αχόρταγη από χάδια και φιλιά δεν μπορούσα ούτε μια μέρα να κάτσω να χαλαρώσω προς μεγάλη απογοήτευση των γονιών μου και τότε σκέφτηκα πόσο καλύτερα θα ισορροπούσαν όλα στον ετεροτοπικό χρόνο των διακοπών στην αθήνα αν κατέβαινα χορτασμένη (πέρνωντας το ενδεχόμενο ότι όντως θα μπορούσα να χορτάσω κάποια στιγμή)

Δεν υπάρχουν σχόλια: