Κυριακή 17 Απριλίου 2016

παρεολογία ΙΙ

όλα πήγαιναν καλά μέχρι που φρικάραμε πάλι
σεληνιαστήκαμε θέλαμε να βγάλουμε το δέρμα μας δεν μπορούσαμε να ησυχάσουμε
τα συμπτώματα μας ήταν ίδια - η κάθε μια με τις δικές της αφετηρίες βέβαια
δεν μας χωρούσε ο τόπος   προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω τρόπο να διασκεδάσω τον εαυτό μου
συνειδητοποιούσα πως έπαιζε πάλι ρόλο το ξύσιμο που χει πέσει αυτό το εξάμηνο
κλάσσικ ενόχικ μι  δεν μπορώ να ηρεμήσω όταν υπάρχουν πράγματα 
                               που θα πρεπε να κάνω αυτή τη στιγμή
λίγο αυτό λίγο η έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος το ήξερα ότι έφταιγε κι αυτό
του ματς ένερτζι χωρίς διοχέτευση      δουλειές σκούπα ηλεκτρική ούτε αυτό διάβασμα τουμπερλέκι 
                                                             βόλτες πάνω κάτω στη ναυαρίνου παγωτά προσπερνάμε
                                                             πολλές παρέες που τραγουδάνε στο δρόμο ζέστη ανθισμένα
                                                             μπουτάκια έχουν όλα καεί πριν τις πασχαλιάτικες διακοπές
                                                             ακόμα κι οι φρικαρισμένες αρχιτεκτόνισσες καμία όρεξη για
                                                             δουλειά ταπεράκια με φράουλες και τσιλιμπουρδίσματα
                                                             παρέες που ενώνονται και βρίσκουν τα ταίρια τους
                                                             όρεξη για σαχλαμάρες και κάτι πρέπει να κάνουμε με τα 
                                                             κορμιά μας κάτι πόδια ανεξέλενκτα δεν σταματάνε μπαίνουν
                                                             πίσω απ'τα αυτιά δένονται κόμπος ρειβάρουν καθόμαστε κάτω 
                                                             στα πεζούλια καθόλου λεφτά διαχείριση φαγητό στη λέσχη
                                                             ενοχικά πρωινά ξυπνήματα για σχολή πολύ μεγάλη μέρα
                                                             μπροστά τι να κάνεις για να περάσει να ρθει το βράδυ να
                                                             ηρεμήσεις είναι τετάρτη πέμπτη είναι παρασκευή το μόνο
                                                             που θα θελα να ταν όλοι κάπου έξω σε μια πλατεία να περάσω
                                                             έρχεται το βράδυ ναι επιτέλους βρίσκω τα κορίτσια
                                                             σαχλαμαρίζουμε γελάμε τερματίζουμε αστεία επιτέλους
                                                             την παλεύουμε   ενωνόμαστε με τον κόσμο    αστικό και

καταλήγουμε σε πάρτυ γενεθλίων πάρτυ με ύψιλον παλαιάς κοπής τρανσο-30-φευγά-δων  με λάιβ των κρουσαίων και τι δεν έχει πάνω το αντί σκηνο που χουν στήσει σε Π τα όργανα έχουν στη σειρά τα μπόγκοζ και άλλα τόσα με μπογκονομάτα που μου αράδιασε η ε και ντράμς που παίζουν στριμωγμένοι από πίσω 2 2   η αγαπημένη μου διάταξη σαν τον τρόπο που δουλεύουν στριμωγμένα πίσω απ΄τον πάγκο τα παιδιά απ'το φαλαφελάδικο που όλο πειράζουν τους πελάτες έτσι σας έλεγα να είναι το μιλκσεικάδικο μας πόσο μάλλον αντί για πίσω από πάγκο πίσω από όργανα





 μέχρι που κουραστήκαμε κι είπαμε να την κάνουμε πρώτα τα κορίτσια ύστερα κι εμείς είπαμε μήπως προς πανεπιστήμια πρώτα πάρτι γρασίδια σου λέει μας κάνει πια έντονη η διαφορά με το νέξτ τζενερέισιον τραπίλα και τουμόροουλαντ λέει η μ το σκεφτόμαστε λίγο γυρνάμε να βρούμε τα κορίτσια στο σπίτι να αράξουμε συναντάμε γνωστούς της  πάνε πανεπιστήμια και αντιφα χιπ χοπ λάιβ κοντοστέκεται η ε μηπως να βγούμε νιώθει ότι όλοι είναι έξω αλλά εγώ ήδη κρατάω κοτομπέικον μαρούλι το τρώω και πάμε αράζουμε λέει θέλει να ζωγραφίσει και ψάχνουμε τις σημειώσεις των ισπανικών της λ να χρησιμοποιήσουμε για χαρτιά και όντως το κάνουμε πάντα το κάναμε αμέσως με την ε ότι μας ερχόταν εκείνη τη στιγμή σανγκριές πειραματισμούς με καφέδες σκηνές βόλτες μπανιέρες πάρτι για τις 2 μας ταξίδια πίρσινγκ κρουστά μου χε λείψει αυτή η άμεση δράση




1 σχόλιο:

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

λατρεύω που δε βάζεις σημεία στίξης. μου θυμίζεις νικολαίδη.