Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ναι το κάνω όντως


clarity comes after midnight είπε

προσπαθώ πολύ να βρω κι άλλες γραμματοσειρές που θα μ'αρέσουν αλλά ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω την τζόρτζια 
που ξέρω πως σιχαίνεσαι

άλλη μια φορά
πως το είχα γράψει τότε;
μερικά πράγματα πρέπει να τα κάνεις για να καταλάβεις ότι δεν έπρεπε να τα χεις κάνει;
μπα,πολύ χαζό ακούγεται ακόμα και για 3-4 χρόνια πριν

ήξερα ότι ήταν λάθος
για να σιγουρευτείς μήπως;
για να βεβαιωθείς πως ότι κάνεις είναι λάθος;
πως ότι έκανες πάντα μ'αυτήν ήταν λάθος;
το ήξερα
μου το έλεγε το ένστικτό μου απ'την πρώτη φορά που την γνώρισα
αλλά ήταν τόσο γοητευτική η πουτάνα
τόσο σίγουρη για τον εαυτό της που ήθελα πραγματικά να μάθω τι στον πούτσο ήξερε
για ποιο πράγμα ήταν τόσο σίγουρη


όλα τα πράγματα που έχασα ήταν κάτω απ'το κρεβάτι
τώρα ξέρω που είναι όλα τα πραγματά μου
μπορώ να τα μαζέψω και να φύγω
τώρα
χωρίς να ανησυχώ αν άφησα τίποτα πίσω μου

τώρα που το σκέφτομαι
δεν ήταν και κακό καλοκαίρι


αν ένα απόγευμα την βδομάδα φτιάχνω σημειωματάρια
σε πόσο καιρό θα είμαι έτοιμη να πουλήσω;


νομίζω πως ξέρουμε όλοι την απάντηση

κατέβηκα κάτω
να πάω τουαλέτα αλλά ήταν κάποια άλλη

περπάτησα στο σπίτι σου
η κολόνια σου ήταν δίπλα στη νουαζέτα
πως νιώθεις για αυτό;

μα τι λέω
κανείς δεν ξέρει αυτήν την απάντηση
εκτός


το να σε αφήσω πίσω θα σημαίνει ότι ωριμάζω
τώρα
φτάνει να αποφασίσω πόσο χρονών θέλω να μαι



όταν γύρισα σπίτι δεν σου κανα τη χάρη
δεν έκλαψα
ούτε έγραψα

περπάτησα στο χωλ
άκουσα τον πατέρα μου να ροχαλίζει

ήμουν σίγουρη πως η μάνα μου ήταν ξύπνια πως γύρισε να δει τους φωσφοριζέ δείκτες στο κομοδίνο

δεν έχει σχέση με το ότι θα το έκανε ούτως ή άλλως
ούτως ή άλλως
είχα φύγει μόλις δυο ώρες πριν από το σπίτι

και γύρισα μόλις δυο ώρες μετά

ο μπαμπάς μου
τώρα μπαμπάς αλλά όταν θα το λέει πατέρας

ο μπαμπάς μου θα μου πει η μάνα σου
πάντα η μάνα σου
αλλά πάντα η μαμά μου

ο μπαμπάς μου θα μου πει
η μάνα σου μου πε ότι γύρισες νωρίς χτες

και τι να απαντήσω σ'αυτό

δύο ώρες πριν μου πε
μπορείς και να μην πας
και του πα πρέπει να πάω
κι αυτός μου πε πρέπει
πρέπει να πας στην εκκλησία μόνο την κυριακή

δεν ήταν κακό αλλά καταλάβε λάθος πρέπει
αλλά πως να το εξηγήσω και γω
αυτό το πρέπει
που έβγαινε από μέσα μου



όλοι οι δρόμοι περνούσαν απ'αυτό
όλη η πορεία μέχρι εκεί που έφτανε το μυαλό μου
το συμπεριλάμβανε κυρίως επειδή
ήταν εκεί όταν δεν έβλεπα

κι έπρεπε
γιατί αλλιώς
θα έπρεπε να αλλάξω πορεία




κι είμαι πολύ κουρασμένη για αλλαγή ρότας


(πρέπει να σχεδιάσω ένα μέρος που θα μπορεί κανείς να συγεντρώνεται αναπόσπαστος με όλες τι ανέσεις και τα κομφορ

με θήκες για τα πράγματα τα τασάκια τα στιλό
με γλυκό φως και οπτικό σημείο φυγής
με καλή στάση σώματος)


όταν γύρισα σπίτι μου δεν έκανα το προφανές


ήμουν ο ήρωας που περπατά νευρικά και κλωτσάει τα καπάκια στο δρόμο
που κόβει τα κλαδιά απ'τα δέντρα που βρίσκονται στο δρόμο του
τα κλαδάκια τα καημένα τα κλαδάκια
ήθελα να μαι ο ήρωας που τον πιάνουν απ'τους ώμους και τον ταρακουνάνε
και του λένε τι μαλακίες κάνεις του λενε
ήμουν ο ήρωας που ήθελε να τον πιάσουν και να τον ταρακουνήσουν απ'τους ώμους
ήθελα ένα ζευγάρι χέρια να μου σφίξει τα μπράτσα και να με τραντάξει
αλλά δυστυχώς δεν ξέρω κανένα ζευγάρι χέρια που να το κάνουν αυτό
εκτός

εκεί που καθόμουν εκεί που καθόμασταν αλλά τώρα καθόμουν
κάποιος μου πε εκεί προβάλει ο προτζέκτορας ενοχλείς
ή κάτι τέτοιο τελος πάντων
του πα δεν φταίω εγώ που μαι στον τοίχο αλλά αυτός κι αυτός κι αυτός που κάθονται μπροστά απ'τον προτζέκτορα
αλλά δεν ήμουν σίγουρη ότι το άκουσε αλλά απ'την άλλη δεν είμαι και σίγουρη ότι το πα ευτυχώς



όπως και να χει σηκώθηκα

εκεί που οι άλλοι είναι όρθιοι δεν είναι ωραίο μέρος για να κάθεσαι
από πολλές απόψεις

εκεί που καθόμουν στο χαλί πάνω στο τσιμέντο
εκεί που που ήταν για να κάθεσαι
κάθησα

εκεί για μια στιγμή σκέφτηκα να ρίξω τις στάχτες απ'το τσιγάρο μου στο ποτήρι μου
να δω τι θα συνέβαινε άμα το πιω
αλλά το ποτήρι μου είχε νερό
που φερα από κάτω

και δεν ήταν καθόλου κλάσσι



γιαυτό έφυγα
όχι γιατί τσακωθήκαμε δεν τσακωθήκαμε ποτέ
ποτέ
ποτέ ποτέ
έφυγα γιατί ήρθα



μπήκα στο δωμάτιο μου
ήταν ότι έπρεπε
το παιδικό μου δωμάτιο με τους γονείς μου να κοιμούνται στο δίπλα
ότι έπρεπε
μετά από αυτή τη μέρα


αρκετά μ'αυτό το δωμάτιο
μετά από αυτό
το πρόγραμμα έχει ως εξής:
1.μεγαλώνω μία μέρα
2.μεγαλώνω δύο μέρες
3.και ούτω καθε εξής


όχι πολλές
όσες θα μου πάρει για να απομακρυνθώ αρκετά από εσένα και το παιδικό μου δωμάτιο


μπήκα στο δωμάτιο μου κι είδα το τελευταίο επισόδειο σέρλοκ
και δεν θα γραφα ούτε θα κλαιγα


μέχρι τώρα

τουλάχιστον δεν έκλαψα

έγραψα αλλά δεν έκλαψα
είμαι μεγάλο κορίτσι αύριο









1 σχόλιο:

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

"εκεί που καθόμουν εκεί που καθόμασταν αλλά τώρα καθόμουν"

βρήκες τον πιο απλό τρόπο για να το πεις, μ'αρέσουν όλα τα απλά πράγματα, μ'αρέσει να ναι απλά τα πράγματα.

έχει μέρες που προσπαθώ να το διαβάσω αυτό το ποστ σου.
αλλά όλο κάπου σταματούσα.
γιατί να κι εγώ, κλαίω και γράφω.
και τελευταία μόνο γράφω.
μάλλον μεγαλώνω μέρα-μέρα κι εγώ.

cheers.