Τρίτη 13 Μαΐου 2014

υπάρχει μια φωνή στο μυαλό που δεν μ'αφήνει να κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα.ξέρεις ποιανού να ναι;

ισως αυτή τη φορά να δοκίμαζα κάτι άλλο.
ίσως αυτή τη φορά να δοκίμαζα τις περισσότερες λέξεις για να περιγράψω το τίποτα
αντί για λίγες για να περιγράψω τα πάντα.φοβάμαι να εκθέσω όλους μου τους φόβους.φοβάμαι να δωθώ ολόκληρη.φοβάμαι μη με χτυπήσετε.όλοι εσείς που με χτυπάτε με την ίδια μου τη γλώσσα.όλοι εσείς που με κοιτάται με τα ίδια μου μάτια που προσπαθώ απεγνωσμένα να κλείσω.για να χορέψω ελεύθερα έστω και ποντικίσια όσο δεν θα βλέπει η γάτα.όσο δεν θα βλέπει αυτή η τεράστια μεγάλη γάτα που κοιτάει τα πάντα.
αλλά φοβάμαι.και παραμένω ένα ποντίκι που δεν χορεύει.ένα ποντίκι σκέτο.


που πάει ένα σκέτο ποντίκι;


είμαι ένας τυφλοπόντικας που παραμένει κρυμμένος στο λαγούμι του και περιμένει να δει το

φώς.

σκουίκ
σκουί
ουι
ναι
ναι
είμαι ένας τυφλοπόντικας!γιοο-χοο!


δεν έχω να κοιτάξω κάποιον στα μάτια
γι'αυτό κοιτάω πότε εμένα
πότε το γάτο
το μεγάλο γάτο που κοιτάει τα πάντα
τον κοιτάω κι εγώ



















4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

'"Alas," said the mouse, "the whole world is growing smaller every day. At the beginning it was so big that I was afraid, I kept running and running, and I was glad when I saw walls far away to the right and left, but these long walls have narrowed so quickly that I am in the last chamber already, and there in the corner stands the trap that I must run into."

"You only need to change your direction," said the cat, and ate it up.'

Faidra Faitaki είπε...

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς. Νομίζω.
:)

Stefanos Max είπε...

what??

Niki είπε...

αυτες οι γατες, τις μισω xx

dreaming is believing