Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

δεν ξέρω πότε ξεκίνησα να εξαφανίζομαι



δεν κοίταζα πολύ ψηλά
δεν μου άρεσε να βλέπω
το βλέμμα μου χαμήλωνε 
και χάζευε το δρόμο
και να που άμα συγκεντρωθείς
γίνεται πιο εύκολη η διαδρομή
κι ύστερα ποιο εύκολα κρατάς το νου σου στο δρόμο
μετράς τα πλακάκια 
τα βήματα τις τσίχλες

και περπατάς
και σέρνεται στην άσφαλτο το λουράκι σου

τι ωραία που περπατάω
ένα βήμα κι ένα ακόμα
και κοίτα πόσο περπάτησα ούτε που το κατάλαβα

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

KAI KOLO THELO

Utumno The Fool είπε...

Αγαπητη διαχειρστρια (ή διαχειρηστη, δεν ξερω πως το γραφεις για γυναικα) τα κειμενα σου ειναι γαματα, οσο και οι φωτογραφιες σου.
Ανωνυμε, βαλε ονομα και θα σε σπαμαρω μεχρι να μετανιωσεις την ωρα που αγορασες router...

Ανώνυμος είπε...

AGAPITE KOULTOUROMALAKA ME ISPANIKO ONOMA. THA MOU KLASEIS TIN POUTSA

Ανώνυμος είπε...

GALLIKO, BARΔON