Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

δεν ξέρω πότε ξεκίνησα να εξαφανίζομαι



δεν κοίταζα πολύ ψηλά
δεν μου άρεσε να βλέπω
το βλέμμα μου χαμήλωνε 
και χάζευε το δρόμο
και να που άμα συγκεντρωθείς
γίνεται πιο εύκολη η διαδρομή
κι ύστερα ποιο εύκολα κρατάς το νου σου στο δρόμο
μετράς τα πλακάκια 
τα βήματα τις τσίχλες

και περπατάς
και σέρνεται στην άσφαλτο το λουράκι σου

τι ωραία που περπατάω
ένα βήμα κι ένα ακόμα
και κοίτα πόσο περπάτησα ούτε που το κατάλαβα

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

τις νύχτες φοβάμαι


δεν θυμάμαι πόσος καιρός πάει που έφυγες

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

projecthouseII 082
τουτ τουτ ο φούρνος μικροκυμάτων τουτ τουτ
ο καφές μου είναι έτοιμος
το σπίτι μου απροετοίμαστο
εεει σπίτι είσαι χάλια
δεν σαγαπώ σήμερα
σήμερα είμαι έτοιμη
παίρνω τον καφέ μου και φεύγω
να είσαι φρόνιμο μέχρι να γυρίσω
η μαμά έχει δουλειά
θα παίξει μαζί σου άλλη φορά

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

movin 290
την άκουσα που μουρμούριζε κάτι μέσα απ'τα δόντια της
μου πε μην στέκεσαι στην πόρτα πέρνα
και μπήκα δειλά μην μπορώντας να πάρω τα μάτια μου από τους τοίχους και τα πράγματά της
και κάθησα σταυροπόδι πάνω στο κρεβάτι της
κι ο γάτος της ήρθε και θρονιάστηκε πάνω μου
πάνω από δέκα κιλά με ακινητοποίησαν
κι ήταν όλα τόσο παράξενα που δεν ήξερα τι να πρωτοκοιτάξω
άρχισε να μιλάει και γω πίεζα τον εαυτό μου να συγκεντρωθεί στα λόγια της μα
οι λέξεις γλιστράγαν τόσο γρήγορα η μία μετά την άλλη
και σκορπίζαν στο δωμάτιο
κι άντε να τις βρεις μέσα σ'αυτό το χάος
που τίποτα δεν είχε συνοχή μεταξύ του
και πέρασαν ώρες πολλές έτσι
μέχρι να καταλάβω πως δεν νιώθω τα πόδια μου
κι όταν προσπάθησα να τα κουνήσω να ξεμουδιάσουν
συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πια πόδια
μου τα χε ροκανίσει ο γάτος της
κι όταν την κοίταξα τρομαγμένη
αυτή έριξε πίσω το κεφάλι της κι άρχισε να γελάει τόσο δυνατά
που πόναγε το κεφάλι μου
και μείναμε έτσι
ούτε κι εγώ δεν θυμάμαι πόσο
αυτή να γελά
και γω να μην ξέρω πως να αντιδράσω σε ένα τέτοιο κόσμο.