Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

μικρό χρονικό

σήμερα πάτησα το κουμπί που γυρίζει ο τροχός
σταμάτησε στο παιδαριώδες
το κοίταξα καλύτερα
παιδαριώδες
γύρισα να δω μήπως πρόλαβαν να το δουν κι άλλοι
παιδαριώδες
ένας τύπος μου έγνεψε τι περίμενες; με τους ώμους του

σκέφτηκα δεν πιστεύω στον τροχό
πιστεύω σε σένα

σκέφτηκα πόσο έχεις σπείρει μέσα μου την αμφιβολία
για τα πάντα
σου είμαι ευγνώμων
γιατί ξανανακαλύπτω τους λόγους για τους οποίους έκανα αυτά που αμφισβητούσες:
γιατί έτσι μου αρέσει

--------------------------------------------------------
να λοιπόν οι κομμένες σκηνές μας
--------------------------------------------------------

το κρεβάτι μου
το νεκροκρέβατό μου
εκεί να με σκέφτεσαι
έδινε σημασία στο λαιμό μου,την πλάτη μου,τα κόκαλά μου,τη μέση μου
μου λεγε πως είμαι υπέροχη
τι άλλο ήθελα απ'τη ζωή μου;
όλοι εκεί δεν ήταν
θα τον ξαναδώ αποφάσισα
αλλά ήξερα πως θα συνέχιζα να ζω χωρίς προσπάθεια
έτσι αβίαστα κι εύκολα
αφήνοντας τα πράγματα να μου συμβούν

είχε απαντήσεις για όλα όσα του λεγα
δεν έπρεπε να το χάσω αυτό

14.04.13
είμαι ελέυθερη.να κάνω ότι θέλω.
θα δεις τι ετοιμάζω.

εδώ.κι άλλο.κι άλλο μέχρι να σταματήσω να θέλω άλλο.

δεν περίμενα να μαι τόσο αστεία όταν κάνω αυτήν την γκριμάτσα.
δεν περίμενα να μαι αστεία.
και τώρα τι κάνουμε;

πιο αργά.πιο αργά.πιο αργά.
θέλω.εσένα.τώρα.
αν δεν είχες κι αυτή τη γεύση.

ποιος θα φιλήσει τώρα το φαρμακωμένο μου στόμα;
πάντα θα βρεις κάτι να κοροιδέψεις.


πυρήνας με πυρήνα
πυρηνική σύγκρουση
πυρηνική έκρηξη
πυρηνική ενέργεια
ο πυρήνας σου με τον πυρήνα μου.

ούτε να κλάψω δεν μπορώ πια.

σε έξι λεπτά θα σε ξυπνήσω.
έξι λεπτά σου δίνω ακόμα.

δεν κοιμάται καλά στο κρεβάτι μου.

άσε με να χωθώ μέσα σου.
άσε μια τρύπα ανοιχτή για μένα
να τρυπώσω μέσα σου.
δεν θα σε δηλητηριάσω αυτή τη φορά.
το υπόσχομαι.
πες ότι είμαι ο έρωτας της ζωής σου
και θα φύγω
θα σταματήσω να σε πονάω
το υπόσχομαι
θα σε αφήσω ήσυχο
αυτό πες μόνο
και μετά συγνώμη.θα φύγω.
δεν γίνεται αλλιώς
έχω αφήσει ανοιχτό τον θερμοσίφωνα.

.
γύρισα σπίτι.μόνη αυτή τη φορά.
έχω ξεχάσει πως είναι
τους σιχαίνομαι όλους τους παλιούς τρόπους που έχω υπάρξει και συναναστραφεί

.

δυστυχώς μου πανε σ'αυτή τη ζωή
τη βοήθεια την αξίζουν αυτοί που δεν την ζητάνε
και περιμένω να με κοιτάξεις στα μάτια
να καταλάβεις
χωρίς να χρειαστεί να ζητήσω βοήθεια.

.
τι;όχι!δεν εννοούσα αυτό!
ούτε αυτό βλάκα
καλά πλάκα έκανα δεν το κατάλαβες;
αλήθεια δεν το εννοούσα έτσι

τετάρτη 05/06/13
τόσο καιρό έχω να γράψω ημερομηνίες
ξέχασα πάλι τι χρονιά έχουμε
ψάχνω να μας βρω πιθανές εξελίξεις,πιθανά τέλη

χτες αποφάσισα ότι μ'αρέσουν τα μάγουλά μου
μπορώ να τα αντέξω στο πρόσωπο μου
άμα βλέπεις το προσωπό με τον ίδιο τρόπο που το έβλεπα εγώ
πολλές φορές όταν κάνω ζουμ άουτ απ'το πρόσωπό σου
ξενίζομαι και σκαλώνω
πιάνω τον εαυτό μου να λέει "μπορώ να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο;"
κάπως σαν να βλέπω τον συνδυασμό των φάτσεων μας αισθητικά

αυτό το παιχνιδάκι που ξεκίνησα
να σκέφτομαι αν θα μπορούσα να πω για τον τάδε άνθρωπο
"εγώ είμαι ο άνθρωπος της ζωής σου"
πολύ με έχει καταστρέψει
-ακούω ασανσέρ,ακόμα πιστεύω πως θα ρθεις-
αυτές οι καταστροφικές σκέψεις είναι καυτές
τις απωθώ από το μυαλό μου γιατί ξέρω ότι δεν μου κάνουν καλό
-είναι μη φυσιολογικές,μη κουλ-
αλλ-εσύ.λες δεν θα ρθεις.-άντε πάλι να γυρίσω στον ειρμό μου τώρα-θεέ μου πρώτη απόρριψη νομίζω
το μυριζόμουν.θα προτιμούσα να μην μου χες στείλει.θα ταν πιο κουλ.τώρα και βίωσα την απόρριψη στα μούτρα και ξεφεύγει απ'τον κουλ ελεγχό μας,θεέ μου,στέλνουμε και μηνύματα μέσα στην μέρα,όχι,όχι,πρέπει να βρούμε πάλι τον έλεγχο,υπερένταση,με 2 ώρες ύπνου,σκατά,σκατά,σκατά,κι ύστερα πάλι γιατί δεν πέφτουμε με τα μούτρα;να απ'την άλλη είδες πως βανδαλίστηκε εκείνη η σχέση;ναι αλλά απ'την μία τι ίδια περίπτωσή είναι;ή μήπως να το γενικεύσω και να αρχίσω να λέω "πουτάνες όλες τους.'";
-χωρίς θαυμαστικό-

ηρέμησε κορίτσι μου ανάσες,άναψε τσιγάρο,κούλαρε δικέ μου.μα όχι δεν γίνεται να αφήσω το μολύβι.ούτε για να το ξύσω καλά καλά.μα ναι μπορώ να ακούσω τη φωνή μου.αυτή είμαι εγώ!αυτή που γράφει αυτές τις λέξεις!
γόπες και γομίδια
    εεε ξυστρίδια
τσιγάρο,τσιγάρο.τσιγάρο.παύση.
    πότε θα σταματήσει να έρχεται η λέξη ποζεριά στο μυαλό μου;
την κάνω μπλοκ αλλά που;
μα τι άγχος για την αυθεντικότητα!
αυτό το κορίτσι πρέπει να ναι πέρα για πέρα αληθινό!
Μα ναι κυρ-Βάγγο μου,το οφείλω στον εαυτό μου κυρίως.το αισθάνομαι να με βαραίνει σαν αποστολή /καθήκον

ΤΣΙΓΑΡΟ!(τώρα)

.
έχει ένα σπίτι που μπορεί κανείς να το ζει με τον μεγαλύτερο δυνατό τρόπο
να ξερνάει τον εαυτό του στους τοίχους όσο κανένα άλλο
και δεν ζει ποτέ μέσα σ'αυτό.
τι κάνεις όταν ξυπνάς;
γιατί καπνίζεις με τέτοια φιλτράκια;ποζεριά;
γιατί αυτόν τον καπνό;
γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι;
τώρα;τώρα τι σκέφτεσαι;γιατί;
όλα πρέπει να χουν κάποιο λόγο για να τα κάνεις κι όταν δεν έχουν να σκέφτεσαι πως δεν το κάνεις για κάποιο λόγο(χωρίς να το πιστεύεις και πολύ όμως έ;)
 
σου λέω συγνώμη κι ας ξέρω ότι δεν πρέπει
ή δεν το αξίζεις να σου πω συγνώμη
ή δεν μου αξίζει
από αδιαφορία;
να μπω στον κόπο;
που να μπαίνω σε κόπο τώρα.
Νυστάζω.

11/06/13
Δεν θέλω να μιλάω γι'αυτό
το κάνω να φαίνεται μικρό

15/06/13

έχουμε πόλεμο.δεν το γελοιοποιώ.ίσα ίσα το παίρνω στα σοβαρά.ούπς.πάλι απολογητική είμαι.
έχουμε πόλεμο.πρέπει να οχυρωθώ.

.
πιέζω με δύναμη τα χείλη μου στο μάγουλό σου
κεφαλοκλείδωμα
σταματάω
τα ούλα μου έχουν ματώσει
πιο απαλά
πιο απαλά για να σε προλαβαίνω
κι όλη αυτή η λογοκρισία
μυγάκια εγκλωβισμένα στο βούτυρο
πάλι τα κατάστρεψα όλα.
είμαι ένα τέρας που δηλητηριάζει τα πάντα στο πέρασμά μου
αν μπορείτε σταματήστε με.
πως θα βγάλω τα μυγάκια απ'το βούτυρο;
κι ύστερα -δεν είναι αρκετό αυτό-
πως θα προλάβω να σκαλίσω το βούτυρό μου;
ποιητική αηδία της γλώσσας

24/06/13
κι όλα αυτά που συνεχίζουμε να λέμε
χωρίς να ξέρουμε αν τα εννοούμε πια
μόνο και μόνο γιατί έτσι ξέρουμε να υπάρχουμε

ευτυχώς που υπάρχουν τα τσιγάρα
και μπορείς να κάνεις κάτι όταν δεν ξέρεις τι θέλεις ή πρέπει να κάνεις τα επόμενα λεπτά
ή όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνεις

03/07/13
αρρωσταίνω.αρρωσταίνω.


05/07/13
γαλλικός καφές και παγάκια
κάθομαι σε ένα μαρμάρινο τραπέζι όπως η σκάρλετ γιόχανσον στο βίκυ κριστίνα μπαρτσελόνα
στο τραπέζι της κουζίνας μου
γιατί δεν ήρθες ποτέ να δεις το σπίτι μου;
δεν σε νοιάζει πραγματικά έτσι;
στην μια άκρη του τραπεζιού κάθομαι εγώ κι η κούπα μου
στην άλλη η μαμά μου και το λάπτοπ
και στα παγάκια στον γαλλικό κάνουν κριτς κριτς τα καημένα
κι είναι πάραπονεμένα
η μαμά μου γελάει με αστεία στο φέισμπουκ
ήρθε χαράτσι στην ανιψιά μου για το σπίτι της μπάρμπι


κι έβλεπα τα γράμματα των κοριτσιών σε κείνα τα λευκώματα
χαριτωμένα και καθωσπρέπει

.
εγώ λατρεύω τα δάχτυλα των χεριών σου
αναμφισβήτητα φτιάχνεις τα καλύτερα τόστ
εσύ λατρεύεις τα δάχτυλα των ποδιών μου
τα μπάζεις μέσα στην στοματική σου κοιλότητα
εσύ είχες δίκιο όταν έλεγες πως εγώ θα αναμασήσω την καλοκαιρινή τροφή
εγώ δεν λέω τίποτα όταν εσύ έχεις δίκιο
και δες το στόμα μου
μασημένη τροφή
αηδία ε;
θα μάθω να μαγειρεύω τον αύγουστο
θα μάθω να σε εντυπωσιάζω καλύτερα



θα μείνω εδώ μέχρι να ερωτευτώ τα δαχτυλά μου
πέντε λεπτάκια δώσμου
κι ύστερα θα τρέξω να σε βρώ

10/08/13
είμαι τόσο μικρούλα.
γιατί τα κανα θάλασσα πάλι;
γιατί δεν το υποστήριξα καλύτερα;

27/08/13
μου πε μα τι αυτά δεν είναι για σένα

28/08/13

άμα το σκεφτώ λίγο καλύτερα σε μισώ που αντέχεις να μην μου μιλάς τόσο καιρό

3:36
θέλω να πάω βόλτα στην πόλη το βράδυ
ακούω devics  και το γατί κάθεται με μάτια μισάνοιχτα δίπλα στο λάπτοπ
πότε έφτασα σ'αυτή την σελίδα;
τι κάνεις;που είσαι;
όχι δεν με νοιάζει μη μου πεις

1 σχόλιο:

και πράσινα άλογα είπε...

Ένα ποστ γεμάτο ζωή. Ότι κι αν έγινε έμαθες πολλά και φαίνεται.
Ήταν άκρως απολαυστική η ανάγνωση και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που το είδα μια ώρα μετά αφού το ανέβασες και κατά πάσα πιθανότητα αφήνω το πρώτο σχόλιο. Καλή σου μέρα.