*naked under the blankets

ψελλίσαμε μαζί "ξέρεις..."

και του πα πες

και μου πε πες εσύ

και του πα όχι εσύ πες

και δεν είπαμε ποτέ

μείναμε έτσι ακίνητοι στο κρύο δωμάτιο

χωρίς να κοιτάμε ο ένας τον άλλον

και περάσαν ώρες και μέρες και χρόνια έτσι

ώσπου κάποια στιγμή γύρισα και κοίταξα προς το μέρος του

και δεν ήταν εκεί.

στη θέση του υπήρχε μονάχα το δέρμα του 

κενό και κούφιο σαν κέλυφος

μπορούσες να δεις πως λείπανε τα σωθηκά του

είχαν σκορπίσει μάλλον στο δωμάτιο

κι ανακατεύτηκαν εσώψυχα,αέρας και σκόνη.

μπορούσα να τον αναπνεύσω τώρα.