Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

days are forgotten 010
Σε βλέπω στον ύπνο μου.
Πετυχαίνουμε λέει τους φίλους του στον δρόμο και κάνω να φύγω μα αυτοί κοντοστέκονται και με περιπαίζουν.
Σε περιεργάζονται με υπεροπτικό βλέμμα και γω γυρίζω να σε κοιτάξω να δω τι βλέπουν
κι είσαι άσχημος.
Το πρόσωπο σου έχει παραμορφωθεί κι έχεις βγάλει σπυράκια.
Κι εγώ σε τραβάω να φύγουμε,μα σε έχουν πιάσει τα αντριλίκια σου και προσπαθείς να μου δείξεις ότι μπορείς να τους χειριστείς,
μα είσαι τόσο αστείος
το βλέπω τώρα ξεκάθαρα.
Αυτοί μας κολλάνε σα βδέλλες
κι ανταλλάζουμε μπιχτές
και κάπως έτσι καταλήγω πάλι να υπερασπίζομαι πράγματα που ούτε η ίδια δεν πιστεύω.