Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Δεν μπορώ να χωνέψω τον γάιδαρο και δεν χωράει η ουρά ή γιατί ο εγκέφαλός μου έχει ατροφήσει ή απάντηση γιατί απέτυχα στις πανελλήνιες ή γιατί όταν θα πάω να γράψω δεν θα χω άγχος -γιατί πολύ απλά δεν με νοιάζει ή να πως οι μαλακίες που σκέφτομαι βρήκαν αφορμή να βγουν στην επιφάνεια ή μπορει και να βαριέστε περισσότερο από μένα αν μετά από αυτό τον τίτλο εξακολουθείτε να θέλετε να διαβάσετε και το υπόλοιπο ή αναρωτιέμαι δεν υπάρχει όριο στις λέξεις που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για τίτλο; να θυμηθώ να το αξιοποιήσω κάποια στιγμή

ha3 006
ha3 007
Κατασπάραξα τις καρέκλες,ξέσκισα το χαλι με τα νυχια μου,έσπασα τον καθρέπτη στη ράχη της βιβλιοθήκης,γκρέμισα όλα τα βιβλία από τα ράφια τους,τράβηξα το τραπεζομάντηλο από το τραπέζι και κλώτσησα τα θραύσματα των πιάτων ανακατεμένων με μακαρόνια και σαλάτα από το πάτωμα,τράβηξα το λαμπατέρ από τη μπρίζα και το πέταξα στο κλειστό παράθυρο,έσκισα τα ρούχα μου με μανία,χτύπησα με μπουνιές την κοιλιά μου,ούρλιαξα κι όμως ακόμα δεν κατάφερα να νιώσω καλύτερα.

Βαρέθηκα.Βαρέθηκα όσο δεν πάει.Βαρέθηκα όσο δεν πάει άλλο.Βαρέθηκα όσο δεν πάει άλλο να τριγυρίζω σαν φάντασμα.Βαρέθηκα όσο δεν πάει άλλο να τριγυρίζω σαν φάντασμα στο σπίτι.Βαρέθηκα όσο δεν πάει άλλο να τριγυρίζω σαν φάντασμα στο σπίτι και να σκάβω μονοπάτια στο ξύλινο πάτωμα.Βαρέθηκα όσο δεν πάει άλλο να τριγυρίζω σαν φάντασμα στο σπίτι και να σκάβω μονοπάτια στο ξύλινο πάτωμα μέχρι να γίνουν τόσο βαθιά σαν χαρακώματα.Ξέρετε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν ένα πλήγμα για την ανθρωπότητα εξαιτίας του τεράστιου αριθμού των νεκρών του.Ο πρώτος όμως ήταν αυτός που άφησε τα μεγαλύτερα ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους.Κι αυτό γιατί αναγκάστηκαν να ζουν σε χαρακώματα.Τι έλεγα;Α ναι!Βαρέθηκα να αυτομαστιγώνομαι γιατί σκέφτομαι άλλα πράγματα από αυτά που θα ΄πρεπε να σκέφτομαι.Και περισσότερο βαρέθηκα να αναθεωρώ την άποψή μου ότι δεν γίνεται να βαρεθώ περισσότερο.


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εκφράζεις ακριβώς τα συναισθήματά μου... Δεν μπορώ να καταλάβω αν οι μέρες περνάνε γρήγορα ή αργά. Όμως κι εγώ βιώνω μία παρόμοια κατάσταση... Περπατούσα τις προάλλες ακούγοντας μουσική και κάνοντας διάλειμμα ανάμεσα σε διαγωνίσματα, και συνειδητοποίησα πως έκανε τόοοση ζέστη. Οπότε σκέφτηκα: "γιατί είμαι ακόμα εδώ; Γιατί διαβάζουμε ακόμα;". Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση. Η όλη κατάσταση μου θυμίζει νοσηρή ψύχωση.
Αλέξης

elv είπε...

ifdghdkghjhadsjfjjjjjjjjjjjjjjj Η ΖΩΗ ΜΟΥ. ΕΝΤΕΛΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ. κανενα κινητρο να διαβασω τιποτα, απλα τριγυρναω σαν φαντασμα. το ψηνω να κανω διαλειμμα μια βδομαδα και να κανω βλακειες χωρις να προσπαθω να διαβασω και να διαβασω μονο οταν οντως αρχισουν αυτες οι ηλιθιες οι πανελληνιες.

La Romantique είπε...

Ευφάνταστος τίτλος!:p
Θέλω τόσο πολύ να σου πω να κάνεις υπομονή και πως αξίζει τον κόπο η προσπάθεια αλλά ξέρω πως αυτό δε θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.
Απλώς να θυμάσαι πως αυτές οι χαζοεξετάσεις δεν καθορίζουν το ποια είσαι και το τι μπορείς να καταφέρεις. :)

I'm not she είπε...

κι επειδη δε ξερω αν θα δεις την απαντηση μου στο σχολιο σου, επαναλαμβανω, πες μου εσυ οτι ερχεσαι ειτε μονη σου,ειτε με παρεα, κι εγω θα στρωσω λουλουδια τη διαδρομη!!! μαστιγωματα, και μαλακιες!!
εκτος αμα γουσταρεις εσυ, που θα σε μαστιγωσω οσο θες, αρκει να ρθεις! :D