Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Οικογενειακές Ιστορίες Ι

Vac 230
Ήταν Κυριακή και τρώγαμε όλοι μαζί.
Ο μπαμπάς διάβαζε εφημερίδα.
Η αδερφή μου προσπαθούσε να καρφώσει ένα μπιζέλι αρακά με το πιρούνι της.
Η μαμά καθάριζε με μια μπουκιά ψωμί τις σάλτσες απ'το πιάτο της.
Κι εγώ χάιδευα την κοιλιά μου.
Ωσπου ένας άντρας μπήκε στην κουζίνα.
Τράβηξε την καρέκλα της μαμάς,την σήκωσε και την φίλησε στο στόμα.
Έπειτα σκούπισε τις σάλτσες απ'το στόμα του πάνω στο τραπεζομάντηλο και πήδηξε απ'το παράθυρο.
Η μαμά στεκόταν ακόμα ακίνητη με τα μάτια γουρλωμένα.
Ο μπαμπάς γύρισε σελίδα στην εφημερίδα.
Η αδερφή μου έβαλε το μπιζέλι αρακά στο στόμα της.
Κι εγώ συνέχισα να χαϊδεύω την κοιλιά μου.

6 σχόλια:

Yuna είπε...

Μη μου πεις, άλλη μια από εκείνες τις σουρεαλιστικές διαφημίσεις coca cola light? :P
Eπίσης, πόσο δύσκολο είναι να καρφώσεις ένα μπιζέλι αρακά με το πιρούνι σου?...
Όμορφο post, keep it up :)

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο,αλλά λίγο θεοπάλαβο!!Μ' ΑΡΕΣΕΙΙι!!ΧΑΧΑ!!

Unused Highway είπε...

Νομίζω ότι καταλαβαίνω.

SpaceExplorer είπε...

Σαν να μη συνέβηκε τίποτα έτσι;

Υ.Γ.Εγώ το καλοκαίρι προσπαθώ να καρφώσω τα κουκούτσια απ το καρπούζι στο πιρούνι μου. Η μάχη του αιώνα.

αυτή που ήταν κάποτε είπε...

Και αυτό συνέβαινε και θα συμβαίνει στις οικογένειες, στις σχέσεις, στις φιλίες. Και η λέξη που ενώνει όλες αυτές τις ιστορίες; Αδιαφορία. Μα πες μου πως γίνεται...

*Όμορφα δοσμένη ιστορία. Σύντομη, αλλά περιεκτικότατη.

Vangelis Valasiadis είπε...

ποιος τεμπέλης έστρωσε το τραπέζι; αν είχε βάλει χαρτοπετσέτες, τώρα το τραπεζομάντηλο θα ήταν καθαρό.