Δεν με χωραει ο τοπος.Με πιανει νευρικότητα.
Τριβω τα ματια μου,μυριζω τα μαλλια μου,αγκαλιαζω τα γονατα μου,χτυπάω τα δαχτηλα μου ρυθμικα.
Μου το χα πει πως δεν εχω καμια δουλεια εδώ.Αρνουμουν να μ’ακουσω.Αλλη μια ευκαιρια.
Κλεινω τα ματια μου όταν σε φιλαω.Αγκαλιαζω ένα σωμα,όχι εσενα.
Ο ερωτας ισχυει μεχρι εξαντησεως των αποθεματων.
Τώρα που έχω μπήξει βαθια τη σημαία μου στη γη σου,τώρα που σε γνωρίζω απο ακρη σ’ακρη,δεν με κραταει τιποτα εδώ.Και ο Παυλιδης με στοιχειωνει πάλι.Το πιο ωραιο ειναι το επόμενο λιμανι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου