...είχε πάντα τους λογαριασμους,τη ΔΕΗ,καταγεγραμμένα,οργανωμένα...ανοίγω το ντουλάπι και βλέπω γεμάτο μπουκάλια ουίσκι...να κλαίει,να βρίσκουμε τα χρυσαφικά της,"τα χρυσαφικούλια μου",φωτογραφίες,ήτανε θεά...να πούνε πως υπάρχει ένταλμα αν δεν πάει στην κλινική,να τη φυλάει άνθρωπος,να της δίνει τα χάπια...ανοίγω το συρτάρι,χιλιάδες χαρτοπετσέτες,καθαρές,χρησιμοποιημένες,σερβιέτες,σουίφερ...μισούσανε τη μάνα της...πέτυχε στο μετρό τη μάνα του νοικάρη...τι να πει...η κάθε οικογένεια έχει τα δικά της...στην μεγάλη ήμουνα,πήγα να της βρούμε βρακιά να της δώσουμε στο νοσοκομείο..είχα ένα σπυράκι και του βάζω κρέμα για τους μύκητες...σηκώνεται,βάζει καυτό νερό στη μπανιέρα,κάνει ένα καυτό ντους...ξέχασε ένα τυρί που έπρεπε να πάρει και γύρισε πίσω στη μέση της διαδρομής...θα μείνει μέσα το βράδυ,είναι επικίνδυνο...
Μπορείς να ακούσεις τις καλύτερες ιστορίες δίπλα σου,άρκει τ' αυτιά σου να γίνουν χωνιά.
1 σχόλιο:
Wonderful! More dim light full of mystery, these moments actually do happen in real life all the time and its awesome that you keep it real and expose beautiful moments like these!- Amazing post ♥
Δημοσίευση σχολίου